Όταν πεθαίνουν μεγάλα αστέρια, όπως αντιλαμβανόμαστε το σύμπαν, δεν πεθαίνουν “αθόρυβα”. Καθώς τα “καύσιμά” τους εξαντλούνται, γίνονται ασταθή, κατακλύζονται από εκρήξεις πριν τελικά τερματίσουν τη ζωή τους με ένα θεαματικό σουπερνόβα. Όμως, όπως διαπίστωσαν οι επιστήμονες, ορισμένα τεράστια αστέρια απλά εξαφανίζονται, χωρίς να αφήνουν κανένα ίχνος στον νυχτερινό ουρανό.
Αστέρια που φαίνονται ξεκάθαρα σε παλαιότερες έρευνες απουσιάζουν ανεξήγητα από τις νεότερες. Ένα αστέρι δεν είναι ακριβώς ένα σετ κλειδιών – δεν μπορείτε απλά να το χάσετε στο πίσω μέρος του καναπέ. Πού στο καλό λοιπόν πάνε αυτά τα αστέρια;
Μια νέα μελέτη μας έδωσε την πιο πειστική εξήγηση. Ορισμένα αστέρια μεγάλης μάζας, προτείνει μια διεθνής ομάδα με επικεφαλής τον αστροφυσικό Alejandro Vigna-Gómez του Ινστιτούτου Niels Bohr στη Δανία και του Ινστιτούτου Max Planck για την Αστροφυσική στη Γερμανία, μπορούν να πεθάνουν όχι με “κρότο” αλλά “γοερά”.
Ένα δυαδικό σύστημα με την ονομασία VFTS 243 στο Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου που αποτελείται από μια μαύρη τρύπα και ένα συνοδό άστρο. Το σύστημα αυτό δεν παρουσιάζει κανένα σημάδι έκρηξης σουπερνόβα που σύμφωνα με τα μοντέλα θα έπρεπε να συνοδεύει το σχηματισμό της μαύρης τρύπας.
“Αν στεκόταν κανείς και κοιτούσε ένα ορατό αστέρι που περνάει από ολική κατάρρευση, θα μπορούσε ακριβώς την κατάλληλη στιγμή να είναι σαν να βλέπει ένα αστέρι να σβήνει ξαφνικά και να εξαφανίζεται από τον ουρανό”, εξηγεί ο Vigna-Gómez.
“Η κατάρρευση είναι τόσο πλήρης που δεν συμβαίνει καμία έκρηξη – τίποτα δεν διαφεύγει και δεν θα έβλεπε κανείς κανένα φωτεινό σουπερνόβα στον νυχτερινό ουρανό. Οι αστρονόμοι έχουν όντως παρατηρήσει ξαφνική εξαφάνιση λαμπρών αστέρων τον τελευταίο καιρό. Δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για τη σύνδεση, αλλά τα αποτελέσματα που λάβαμε από την ανάλυση του VFTS 243 μας έφεραν πολύ πιο κοντά σε μια αξιόπιστη εξήγηση”.
Timelapse της NASA μας δείχνει απίστευτα supernova! 20 χρόνια σε 20 δευτερόλεπτα
“Τα αποτελέσματά μας αναδεικνύουν το VFTS 243 ως την καλύτερη παρατηρήσιμη περίπτωση μέχρι στιγμής για τη θεωρία των αστρικών μαύρων τρυπών που σχηματίζονται μέσω ολικής κατάρρευσης, όπου η έκρηξη σουπερνόβα αποτυγχάνει και την οποία τα μοντέλα μας έδειξαν ότι είναι δυνατή”, λέει η αστροφυσικός Irene Tamborra του Ινστιτούτου Niels Bohr. “Είναι ένας σημαντικός έλεγχος της πραγματικότητας για αυτά τα μοντέλα. Και ασφαλώς αναμένουμε ότι το σύστημα θα χρησιμεύσει ως κρίσιμο σημείο αναφοράς για τη μελλοντική έρευνα σχετικά με την αστρική εξέλιξη και την κατάρρευση”.
