Στα παγωμένα νερά της Ανταρκτικής κρύβεται ένα ολόκληρο μυστηριώδες οικοσύστημα. Σε αυτό θα βρούμε ένα πλάσμα με μεγάλα ακανόνιστα πόδια και μια απόκοσμη εμφάνιση. Αυτές είναι οι γιγάντιες θαλάσσιες αράχνες που είναι σα να έχουν βγει από ταινία τρόμου.
Μια από αυτές της αράχνες, γνωστή και ως Colossendeis megalonyx αποκάλυψε ένα από τα μυστικά της. Οι επιστήμονες καταφέραν επιτέλους να δουν τον τρόπο με τον οποίο αναπαράγεται και δεν μοιάζει με κανένα άλλο είδος θαλάσσιας αράχνης.
«Στις περισσότερες θαλάσσιες αράχνες, ο αρσενικός γονέας φροντίζει τα μωρά κουβαλώντας τα γύρω τους όσο αναπτύσσονται», λέει η θαλάσσια οικολόγος Amy Moran από το Πανεπιστήμιο της Χαβάης στο Mānoa.
«Αυτό που είναι περίεργο είναι ότι παρά τις περιγραφές και την έρευνα που μετράει πάνω από 140 χρόνια, κανείς δεν είχε δει ποτέ τις γιγάντιες θαλάσσιες αράχνες της Ανταρκτικής να επωάζουν τα μικρά τους ούτε γνώριζε τίποτα για την ανάπτυξή τους».
Παρά το όνομά τους, οι θαλάσσιες αράχνες δεν είναι στην πραγματικότητα αράχνες, ούτε καρκινοειδή όπως τα καβούρια αράχνες. Είναι θαλάσσια αρθρόποδα που ανήκουν σε δική τους ομάδα, γνωστά και ως παντοπόδια, η φυλογένεση των οποίων έχει αποδειχθεί εκπληκτικά δύσκολο να ταξινομηθεί .
Αυτό το είδος είναι τρομερά προσαρμόσιμο σε πολλά και διαφορετικά περιβάλλοντα. Μπορεί να βρεθεί σε πολύ βαθιά ύδατα, σε ρηχά και σε νερά ποικίλης αλατότητας αλλά και διαφορετικών θερμοκρασιών.
Αν και δεν γνωρίζουμε αρκετά για τις θαλάσσιες αράχνες, όσο για άλλα ζώα, η αναπαραγωγή τους έχει μελετηθεί αρκετά καλά. Μόλις ένα ζευγάρι αποφασίσει να ζευγαρώσει, το αρσενικό σκαρφαλώνει στο θηλυκό και ευθυγραμμίζουν τους πόρους των γεννητικών οργάνων στα πόδια τους. Το θηλυκό απελευθερώνει τα αυγά του. το αρσενικό τα γονιμοποιεί εξωτερικά. Στην συνέχεια το θηλυκό αποχωρεί και το αρσενικό αποθηκεύει τα γονιμοποιημένα αυγά σε ένα ζευγάρι ειδικών ποδιών του, που ονομάζονται ovigers για να overs τα προστατεύει συνεχώς όσο επωάζονται.
Αν και γνωρίζουμε αρκετά για αυτό το είδος γιγαντιαίας θαλάσσιας αράχνης της Ανταρκτικής, από το 1881, η διαδικασία αναπαραγωγής της παρέμενε άγνωστη.
Στα τέλη του 2021, η Morgan και οι συνεργάτες της πραγματοποίησαν μια αποστολή στην Ανταρκτική για να μελετήσουν το φαινόμενο του πολικού γιγαντισμού. Αυτό είναι ένα φαινόμενο όπου πολλά πολικά είδη είναι σωματικά πολύ μεγαλύτερα από τους συγγενείς τους σε πιο θερμά μέρη. Οι θαλάσσιες αράχνες δεν αποτελούν εξαίρεση, πόσο μάλλον όταν οι θαλάσσιες αράχνες είναι σε άλλες περιοχές όσο το νύχι μας. Στους πόλους όμως οι θαλάσσιες αράχνες μπορούν να φτάσουν σε άνοιγμα ποδιών μέχρι και τα 70 εκατοστά.
Κατά την κατάδυση κάτω από τον πάγο McMurdo Sound, μέλη της ομάδας συνάντησαν γιγάντιες θαλάσσιες αράχνες της Ανταρκτικής να ζευγαρώνουν. Έτσι, μάζεψαν τα ζώα και τα μετέφεραν σε δεξαμενές παρατήρησης, ώστε να καταλάβουν πως γεννιούνται αυτά τα αινιγματικά πλάσματα.
Στις παρατηρήσεις τους, πιθανότατα το αρσενικό, πήρε αυτό το “σύννεφο αυγών” και τα κόλλησε με αρκετό κόπο στο κάτω μέρος της δεξαμενής. Εκεί τα αυγά αναπτύχθηκαν για αρκετούς μήνες, πριν εκκολαφθούν σε μικροσκοπικές μικρές προνύμφες θαλάσσιας αράχνης. Η πρώτη εκκόλαψη έγινε 8 μήνες μετά την ωοτοκία.
Μετά την παρατήρηση στις δεξαμενές, οι επιστήμονες εντόπισαν παρόμοια ζελατινώδη σύννεφα γύρω από ενήλικές θαλάσσιες αράχνες στην άγρια φύση. Οι επιστήμονες συνέλλεξαν δείγματα και βρήκαν πως και αυτά ήταν αυγά.
Έτσι, σε αντίθεση με τις θαλάσσιες αράχνες των οποίων η αναπαραγωγή είναι γνωστή, οι γιγάντιες θαλάσσιες αράχνες της Ανταρκτικής, κρύβουν τα αυγά τους σε βράχους στον πυθμένα της θάλασσας και δεν τα κουβαλούν συνεχώς πάνω τους.
Η περίοδος επώασης για πολλά είδη θαλάσσιας αράχνης είναι άγνωστη, αλλά γνωρίζουμε ότι, για ένα είδος στον Βόρειο Ατλαντικό, το Pycnogonum litorale , η περίοδος είναι περίπου 1 έως 3 μήνες , τουλάχιστον σε εργαστηριακό περιβάλλον. Είναι άγνωστο γιατί οι γιγάντιες θαλάσσιες αράχνες της Ανταρκτικής δεν γεννούν τα μικρά τους με τον ίδιο τρόπο όπως άλλες θαλάσσιες αράχνες, αλλά η διάρκεια της επώασης μπορεί να έχει κάποια σχέση με αυτό.
Μέσα σε λίγες εβδομάδες, τα στοιβαγμένα αυγά καλύπτονται πλήρως από φύκια, κάτι που τα καθιστά αόρατα. Αυτός είναι και ο λόγος γιατί κανείς δεν τα είχε δει μέχρι σήμερα. Μάλιστα, αυτός είναι ασφαλέστερος τρόπος από το να τα κουβαλάει ο μπαμπάς τους συνεχώς πάνω του.
Ο μεγαλύτερος φονιάς των ωκεανών προκαλεί τρόμο. Για ένα είδος όμως είναι απλά λιγουδιά [Βίντεο]
«Ήμασταν τόσο τυχεροί που μπορέσαμε να το δούμε αυτό», λέει ο θαλάσσιος βιολόγος Aaron Toh από το Πανεπιστήμιο της Χαβάης στο Mānoa. «Η ευκαιρία να δουλέψουμε απευθείας με αυτά τα καταπληκτικά ζώα στην Ανταρκτική σήμαινε ότι μπορούσαμε να μάθουμε πράγματα που κανείς δεν είχε καν μαντέψει ποτέ».
Η έρευνα της ομάδας δημοσιεύτηκε στο Ecology .
