Μια νέα προσομοίωση μας δείχνει πως είναι ένα από τα πιο διάσημα αστέρια στον νυχτερινό ουρανό. Ο λόγος για τον Betelgeuse, που είναι ένα από τα 20 πιο φωτεινά αστέρια και είναι ένας κόκκινος υπεργίγαντας. Στα τελευταία του χρόνια θα γίνει υπερκαινοφανής αστέρας (supernova). Έχουμε συνηθίσει πως τα αστέρια είναι μια μεγάλη μπάλα από πλάσμα, όμως μια νέα προσομοίωση μας δείχνει πως είναι τα τρομερά μεγάλα αστέρια και δεν είναι όπως πιστεύαμε.
Ο Betelgeuse είναι τεράστιος σε σχέση με τον Ήλιο μας. Η ακτίνα του είναι 640 φορές μεγαλύτερη από την ακτίνα του Ήλιου και κάποιες φορές διογκώνεται και ξεπεράσει τις 1000 φορές. Αν τον μεταφέραμε στο ηλιακό μας σύστημα, θα ξεπέρναγε την τροχιά του Δία και πρακτικά θα έκαιγε όλους τους πλανήτες. Εκατοντάδες εκατομμύρια ήλιοι χωράνε μέσα του, όμως έχει μάζα όσο περίπου 15 ήλιους, κάτι που σημαίνει πως διαθέτει εξαιρετικά χαμηλή πυκνότητα στο εσωτερικό του.
Ο Betelgeuse βρίσκεται 500 έτη φωτός μακριά μας, μια απόσταση που σε κοσμικούς όρους είναι αρκετά κοντά, ώστε να μπορούμε να δούμε χαρακτηριστικά της επιφάνειάς του. Από αυτά που βλέπουμε, μπορούμε να καταλάβουμε δύο πράγματα. Είτε το αστέρι περιστρέφεται γρήγορα, είτε η επιφάνειά του αλλάζει γρήγορα. Και τα δύο φαίνονται έγκυρα και πιθανά, αλλά κάθε μία από τις περιπτώσεις προϋποθέτει και κάτι περισσότερο. Αν η περιστροφή είναι σωστή, τότε αυτό το κάτι έξτρα είναι κανιβαλισμός.
«Τα περισσότερα αστέρια είναι απλά μικροσκοπικά σημεία φωτός στον νυχτερινό ουρανό. Ο Betelgeuse είναι τόσο απίστευτα μεγάλος και κοντινός που, με τα καλύτερα τηλεσκόπια, είναι ένα από τα ελάχιστα αστέρια στα οποία παρατηρούμε και μελετάμε την επιφάνειά του που βράζει. Δίνει λίγο την αίσθηση σαν ταινία επιστημονικής φαντασίας, σαν να έχουμε ταξιδέψει εκεί για να τη δούμε από κοντά», δήλωσε η συν-συγγραφέας της μελέτης Selma de Mink, διευθύντρια στο Ινστιτούτο Αστροφυσικής Max Planck, σε μια δήλωση . «Και τα αποτελέσματα είναι τόσο συναρπαστικά. Εάν τελικά ο Betelgeuse περιστρέφεται γρήγορα, τότε πιστεύουμε ότι πρέπει να έχει περιστρέφει αφού έφαγε ένα μικρό συντροφικό αστέρι που περιφερόταν γύρω του».
Η άλλη ερμηνεία είναι πως έχουμε μεταφορά τεράστιων φυσαλίδων πλάσματος, που το μέγεθός τους είναι όσο η τροχιά της Γης. Αυτές ανεβαίνουν και κατεβαίνουν εξαιρετικά γρήγορα, για αυτό η επιφάνεια των υπεργιγάντιων κόκκινων άστρων, θα πρέπει να αλλάζει συνεχώς. Όμως στις προσημειώσεις για να συμβεί κάτι τέτοιο, οι φυσαλίδες θα πρέπει να κινούνται με περίπου 30 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο. Οι προσομοιώσεις δείχνουν πως τα σενάρια βραδινού πλάσματος μπορούν να εξηγήσουν την φαινομενικά γρήγορη περιστροφή του αστεριού, στο 90% των σενάριο μοντελοποίησης. Όμως θα χρειαστούν παραπάνω δεδομένα για να δούμε αν αυτό ισχύει πραγματικά.
Ορισμένα από τα δεδομένα που συνέλεξε η ALMA (Atacama Large Millimeter/submillimeter Array) το 2022, αναλύονται τώρα για να παρέχουν περισσότερες πληροφορίες, που θα αυξήσουν την ακρίβεια των δεδομένων που έχουμε. Οι προσομοιώσεις θα μας δώσουν και προβλέψεις για μελλοντικές παρατηρήσεις και αυτό είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον. Επί του παρόντος, ο Betelgeuse μειώνει την φωτεινότητά του, ενώ έχουν παρατηρηθεί αυτές οι διακυμάνσεις και στο παρελθόν.
Αυτό είναι πιο ραδιενεργό μέρος στην Γη και δεν είναι το Τσέρνομπιλ!
«Υπάρχουν τόσα πολλά που ακόμα δεν καταλαβαίνουμε για τα γιγάντια αστέρια που βράζουν όπως ο Betelgeuse», πρόσθεσε ο συν-συγγραφέας Andrea Chiavassa, αστρονόμος στο CNRS. «Πώς λειτουργούν πραγματικά; Πώς χάνουν μάζα; Ποια μόρια μπορούν να σχηματιστούν στις εκροές τους; Γιατί ο Betelgeuse έγινε ξαφνικά λιγότερο φωτεινός; Εργαζόμαστε πολύ σκληρά για να κάνουμε τις προσομοιώσεις μας στον υπολογιστή όλο και καλύτερες, αλλά χρειαζόμαστε πραγματικά τα απίστευτα δεδομένα από τηλεσκόπια όπως το ALMA».
Το έγγραφο που αναφέρει τα ευρήματα δημοσιεύεται στο The Astrophysical Journal Letters.
Ακολουθήστε το Techmaniacs.gr στο Google News για να διαβάζετε πρώτοι όλα τα τεχνολογικά νέα. Ένας ακόμα τρόπος να μαθαίνετε τα πάντα πρώτοι είναι να προσθέσετε το Techmaniacs.gr στον RSS feeder σας χρησιμοποιώντας τον σύνδεσμο: https://techmaniacs.gr/feed/.
