Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα της NASA, η αμερικανική διαστημική υπηρεσία ετοιμάζει μια νέα αποστολή που θα προσπαθήσει να κάνει το αόρατο ορατό. Πιο συγκεκριμένα θα προσπαθήσει να λάβει τις πρώτες φωτογραφίες από το αόρατο halo του πλανήτη μας, το αόρατο φως που εκπέμπει το εξωτερικό στρώμα της ατμόσφαιρας, γνωστό και ως εξώσφαιρα κατά την αλληλεπίδραση με τον ήλιο.
Η κατανόηση της φυσικής που διέπει την εξώσφαιρα αποτελεί ίσως το σημαντικότερο βήμα για την πρόβλεψη άκρως επικίνδυνων συνθηκών στο διάστημα. Είναι καίριας σημασίας για την προστασία των αστροναυτών του προγράμματος Artemis τόσο προς τη Σελήνη, όσο και προς μελλοντικά ταξίδια στον Άρη. Το σχέδιο απλό, το Carruthers Geocorona Observatory θα κάνει το επίσημο ντεμπούτο του από το Kennedy Space Center της NASA στη Φλόριντα των ΗΠΑ στις 23 Σεπτεμβρίου του 2025.
Σκοπός του προγράμματος – Το αόρατο Halo του πλανήτη μας
Τη δεκαετία του 1970, οι επιστήμονες δεν είχαν τα μέσα για να δούνε πόσο μακριά εκτείνεται η ατμόσφαιρα της Γης στο διάστημα. Το μυστήριο επικεντρωνόταν στην εξώσφαιρα, το εξωτερικό τμήμα της ατμόσφαιρά μας, το οποίο ξεκινάει στα 300 περίπου μίλα. Πολλοί επιστημόνες το έχουν συλλάβει ως ένα σύννεφο ατόμων υδρογόνου, το πιο ελαφρύ στοιχείο που υπάρχει, το οποίο έχει φθάσει σε τόσο μεγάλο υψόμετρο που τα άτομα δραπευτεύουν στο διάστημα.
Στη πράξη όμως η εξώσφαιρα αποκαλύπτεται μόνο μέσω ενός αχνού αυλού υπεριώδους φωτός (halo), γνωστού ως γεωκορώνα. Ο μηχανικός Dr. George Carruthers ανέλαβε την πρωτοβουλία να την μελετήσει. Λίγο μετά το λανσάρισμα ορισμένων πυραύλων στα πλαίσια δοκιμών, δημιούργησε μια ειδικά τροποποιημένη κάμερα για το σκοπό αυτό.
Τον Απρίλιο του 1972, οι αστροναύτες του Apollo 16 τοποθέτησαν την κάμερα του Carruthers στην περιοχή Descartes Highlands της Σελήνης, με την ανθρωπότητα να αποκτά τις πρώτες φωτογραφίες του εν λόγω αόρατου φωτός. Οι φωτογραφίες ήταν απίστευτα εντυπωσιακές, τόσο για το τι κατέγραψαν, όσο και για το τι δεν μπόρεσαν να καταγράψουν.
Δυστυχώς, όπως αποδείχθηκε, η κάμερα δεν ήταν αρκετά μακριά για να καταγράψει τα πάντα, βρισκόταν στη Σελήνη και δεν μπορούσε να καταγράψει ολόκληρο το οπτικό πεδίο, δήλωσε η Lara Waldrop, επικεφαλής ερευνήτρια του Carruthers Geocorona Observatory. Και είναι πράγματι συγκλονιστικό ότι αυτό το ελαφρύ νέφος υδρογόνου γύρω από τη Γη μπορούσε να εκτείνεται τόσο μακριά από την επιφάνεια, καταλήγει η ίδια.
G. Carruthers (NRL) et al./Far UV Camera/NASA/Apollo 16
Η παρατήρηση της εξώσφαιρας
Ο λόγος που οι επιστήμονες θέλουν να παρατηρήσουν τη συμπεριφορά της εξώσφαιρας δεν έχει να κάνει μόνο με τον εντυπωσιακό χαρακτήρα του φαινομένου. Καθώς ηλιακές εκρήξεις φθάνουν στη Γη, ξεκινούν πλήθος αλυσιδωτών αντιδράσεων που μερικές φορές κορυφώνονται σε επικίνδυνες διαστημικές καταιγίδες.
Όπως επισημαίνουν η κατανόηση των φαινομένων που λαμβάνουν χώρα στην εξώσφαιρα είναι σημαντική για την πρόβλεψη και κυρίως την αντιμετώπιση των επιπτώσεων αυτών των καταιγίδων. Επιπλέον, το υδρογόνο ένα από τα ατομικά δομικά στοιχεία του νερού, ή H2O διαφεύγει μέσω της εξώσφαιρας. Η χαρτογράφηση αυτής της διαδικασίας διαφυγής θα ρίξει φως στο γιατί η Γη διατηρεί νερό ενώ άλλοι πλανήτες δεν το κάνουν, βοηθώντας μας να βρούμε εξωπλανήτες, ή πλανήτες εκτός του ηλιακού μας συστήματος, που μπορεί ίσως να έχουν νερό.
Το παρατηρητήριο Carruthers Geocorona της NASA, που πήρε το όνομά του προς τιμήν του George Carruthers, έχει σχεδιαστεί για να καταγράψει τις πρώτες εικόνες της εξώσφαιρας της Γης, αποκαλύπτοντας την πλήρη έκταση και την εσωτερική δυναμική της.
Ακολουθήστε το Techmaniacs.gr στο Google News για να διαβάζετε πρώτοι όλα τα τεχνολογικά νέα. Ένας ακόμα τρόπος να μαθαίνετε τα πάντα πρώτοι είναι να προσθέσετε το Techmaniacs.gr στον RSS feeder σας χρησιμοποιώντας τον σύνδεσμο: https://techmaniacs.gr/feed/.
