Καθώς περισσότερα μέλη της ομάδας εντάσσονται σε μια ομάδα, η αποτελεσματικότητα κάθε ατόμου δεν αυξάνεται. Δεν παραμένει καν σταθερή αλλά χειροτερεύει. Αυτό το παράδοξο είναι γνωστό ως φαινόμενο Ringelmann, το οποίο πήρε το όνομά του από τον Γάλλο μηχανικό Μαξ Ρίνγκελμαν, ο οποίος το ανακάλυψε στα τέλη του 19ου αιώνα.
Παρ όλα αυτά πολλά είδη ζώων, από κοπάδια ψαριών μέχρι αγέλες λιονταριών, συνεργάζονται με επιτυχία σε μεγάλες ομάδες. Σε μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Current Biology, στόχος των ερευνητών ήταν να διαπιστώσουν εάν οι αλυσίδες των μυρμηγκιών υφαντών υπέφεραν από το φαινόμενο Ringelmann. Τα μυρμήγκια είναι πρωταθλητές της συλλογικής δράσης, συντονίζοντας άψογα πολύπλοκες εργασίες σε αποικίες εκατομμυρίων. Και ανάμεσα σε όλα τα είδη μυρμηγκιών, τα μυρμήγκια υφαντές ( Oecophylla smaragdina ) αποτελούν ένα ξεχωριστό παράδειγμα.
Τα μυρμήγκια υφαντές φτιάχνουν φωλιές στις κορυφές των δέντρων τραβώντας ζωντανά φύλλα μεταξύ τους και δένοντάς τα με μετάξι προνυμφών. Για να το κάνουν αυτό, σχηματίζουν «αλυσίδες έλξης» καθώς κάθε μυρμήγκι πιάνει τη μέση ενός άλλου με τα σαγόνια του και τραβάει από κοινού. Όταν οι ερευνητές χώρισαν μπάλες διαφόρων μεγεθών, οι μεγαλύτερες ομάδες εμφάνισαν σημάδια του φαινομένου Ringelmann, εμφανίζοντας λιγότερη αντίσταση ανά μυρμήγκι καθώς αυξανόταν το μέγεθος της ομάδας. Τελικά διαπιστώσαν ότι καθώς περισσότερα μυρμήγκια υφαντών εντάσσονταν στην ομάδα τραβήγματος, η συνολική δύναμη αυξανόταν όπως αναμενόταν – αλλά το ίδιο συνέβαινε και με τη δύναμη ανά μυρμήγκι.
Τα μυρμήγκια υφαντές, όπως φαίνεται, όχι μόνο είναι σε θέση να αποφύγουν το φαινόμενο Ringelmann – είναι και «υπεραποδοτικά» στην ομαδική εργασία τους. Η υπεραπόδοση φαίνεται να εξαρτάται από τον τρόπο με τον οποίο τα μυρμήγκια οργανώνονται. Τα μυρμήγκια υφαντές είχαν την καλύτερη απόδοση όταν οργανώνονταν σε μία μόνο, μακριά αλυσίδα αντί για πολλές κοντές. Παράλληλα η στάση των μυρμηγκιών διέφερε ανάλογα με τη θέση τους σε μια αλυσίδα. Τα μυρμήγκια στο πίσω μέρος τέντωναν τα πίσω πόδια τους – μια στάση που τα βοηθά να αντιστέκονται παθητικά στην αντίθετη δύναμη του φύλλου.
Μέχρι πότε θα μπορούμε να παρακολουθούμε τον τρόπο λήψης αποφάσεων της AI;
Η έρευνά αυτή μπορεί να έχει ευρείες επιπτώσεις, ειδικά στον τομέα της αυτόνομης ρομποτικής. Ο προγραμματισμός ρομπότ με στρατηγικές που μιμούνται τα μυρμήγκια θα μπορούσε να βελτιώσει την απόδοσή τους και να επιτρέψει στις μηχανές να γίνουν κάτι περισσότερο από το άθροισμα των μερών τους.
H μελέτη δημοσιεύτηκε στο Current Biology.
Ακολουθήστε το Techmaniacs.gr στο Google News για να διαβάζετε πρώτοι όλα τα τεχνολογικά νέα. Ένας ακόμα τρόπος να μαθαίνετε τα πάντα πρώτοι είναι να προσθέσετε το Techmaniacs.gr στον RSS feeder σας χρησιμοποιώντας τον σύνδεσμο: https://techmaniacs.gr/feed/.
