Για δεκαετίες έχουμε πέσει “θύματα” της θέασης του ευρέως φάσματος των απίστευτα ανόητων διαφημίσεων κατά της πειρατείας που έχει χρησιμοποιήσει η βιομηχανία ψυχαγωγίας για να προσπαθήσει να απομακρύνει τους ανθρώπους από την πειρατεία.
Συνήθως οι διαφημίσεις κατά της πειρατείας προβάλλονταν την ίδια στιγμή που ο κλάδος ήταν απασχολημένος με την καταπολέμηση της εξέλιξης – παρέχοντας λιγότερο δαπανηρές, πιο βολικές εναλλακτικές για την πειρατεία – ή τη δαιμονοποίηση των νέων τεχνολογιών.
Θα εκπλαγείτε αν μάθετε ότι αυτές οι διαφημίσεις όχι μόνο δεν λειτούργησαν, αλλά, σε ορισμένες περιπτώσεις, είχαν ως αποτέλεσμα οι άνθρωποι να οδηγούνται στη λήψη πειρατικού περιεχομένου.
Αυτό είναι το εύρημα μιας νέας μελέτης που εξέτασε διαφημίσεις κατά της πειρατείας που κυκλοφόρησαν από τη βιομηχανία του θεάματος μεταξύ αρκετών δεκαετιών. Επιπλέον, η μελέτη είναι γεμάτη με συμβουλές προς τη βιομηχανία.
Για παράδειγμα, αναφέρει να μην μπουν στον κόπο να προβάλλουν διαφημίσεις κατά της πειρατείας στο σινεμά γιατί οι πειρατές απλώς τις κόβουν, ή λέει να αποφύγουν να κάνουν πάρα πολλές – συχνά γελοίες – αξιώσεις.
Ακόμα πιο ενδιαφέρουσα είναι η αναφορά στο να μην χρησιμοποιούν πλούσιους εκπροσώπους για να δηλώσουν τη φτώχεια που προκύπτει από την πειρατεία, γιατί οι χρήστες δεν θα ενδιαφερθούν για την οικονομική ζημία.
Ένα εντυπωσιακό παράδειγμα μπορεί να είναι το (α)διάσημο βίντεο με τίτλο “You Wouldn’t Steal a Car!” – βλέπε παρακάτω – που προβλήθηκε σε κινηματογράφους και σε DVD παγκοσμίως κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 2000.
Το βίντεο συνέκρινε τη λήψη μιας ταινίας με διάφορες μορφές κλοπής, όπως η κλοπή ενός DVD από κατάστημα, και άλλων κάπως παράλογων, σαν την κλοπή τσαντών και αυτοκινήτων, που ήταν η αιτία το μήνυμα να χάσει το νόημα του – αν είχε ποτέ.
Το έγγραφο επισημαίνει περιπτώσεις όπου ορισμένες διαφημίσεις κατά της πειρατείας, όπως μία της ινδικής βιομηχανίας ψυχαγωγίας που περιλαμβάνει εύπορες διασημότητες, μπορούν να έχουν το αντίστροφο αποτέλεσμα και να πείσουν τους χρήστες να καταφύγουν στην πειρατεία.
Σε όλα τα βίντεο πρωταγωνίστησαν γνωστοί ηθοποιοί, των οποίων η καθαρή περιουσία υπολογίζεται σε 22 με 400 εκατομμύρια δολάρια, σε μια χώρα όπου το ετήσιο κατά κεφαλήν εισόδημα είναι λίγο λιγότερο από 2.000 δολάρια.
Αυτό μπορεί να προσφέρει στους πειρατές μια ηθική δικαίωση, διότι κλέβουν τους πλούσιους μόνο για να ταΐσουν τους φτωχούς, που στην ουσία είναι ένα φαινόμενο τύπου Ρομπέν των Δασών και αποκτά μεγαλύτερο νόημα με ορισμένα πολιτιστικά αγαθά.
Εν ολίγοις, πολλές από τις διαφημίσεις κατά της πειρατείας μπορεί να κάνουν τα στελέχη ψυχαγωγίας να νιώθουν ότι κάνουν κάτι παραγωγικό για την καταπολέμηση της πειρατείας, αλλά στην πραγματικότητα οι διαφημίσεις είχαν σχεδόν διαφορετικό αποτέλεσμα.
Όπως, το να κάνουν τους πειρατές να αισθάνονται ηθικά δικαιωμένοι ή να κάνουν τη βιομηχανία να φαίνεται ηλίθια προς τους χρήστες που μετέτρεπαν τα μηνύματα των βίντεο σε πολλών μορφών meme.
Ακολουθήστε το Techmaniacs.gr στο Google News για να διαβάζετε πρώτοι όλα τα τεχνολογικά νέα. Ένας ακόμα τρόπος να μαθαίνετε τα πάντα πρώτοι είναι να προσθέσετε το Techmaniacs.gr στον RSS feeder σας χρησιμοποιώντας τον σύνδεσμο: https://techmaniacs.gr/feed/.
Ακολουθήστε το Techmaniacs.gr στο Google News για να διαβάζετε πρώτοι όλα τα τεχνολογικά νέα. Ένας ακόμα τρόπος να μαθαίνετε τα πάντα πρώτοι είναι να προσθέσετε το Techmaniacs.gr στον RSS feeder σας χρησιμοποιώντας τον σύνδεσμο: https://techmaniacs.gr/feed/.
Περί του 2002 αγόρασα 200 CD για την δουλειά μου και διαπίστωσα ότι μέρος των χρημάτων που πλήρωσα πήγαν στην εταιρεία πνευματικών δικαιωμάτων. Με το έτσι θέλω. Ήμουν δηλαδή εν δυνάμει πειρατής. Έκτοτε δεν αγόρασα κανένα τραγούδι.