Ιδιαίτερα μυστήρια θραύσματα οστών Λεβιάθαν (Ιχθυόσαυρων), φαίνεται να πλησιάζουν το μέγεθος μιας μπλε φάλαινας, που σημαίνει πως προέρχονται από ένα απίστευτα μεγάλο γίγαντα των ωκεανών, που έχει εξαφανιστεί εδώ και πολύ καιρό.
Τώρα, επιστήμονες στην Γερμανία βρήκαν ένα τρόπο να προσδιορίσουν πως ήταν αυτός ο γίγαντας, που έχει εμπνεύσει την λογοτεχνία όλα αυτά τα χρόνια. Πρόκειται για ένα θαλάσσιο ερπετό που ανέπνεε αέρα, γνωστό και ως ιχθυόσαυρος.
Οι ιχθυόσαυροι ζούσαν στους ωκεανούς για πάνω από 100 εκατομμύρια χρόνια. Αυτά τα τρομακτικά αρπακτικά έμοιαζαν κάπως σαν δελφίνια, αλλά με πολύ πιο απειλητική όψη. Το μήκος του κυμαινόταν από ένα μέτρο για τα μωρά, μέχρι 20 μέτρα για τα ενήλικα. Τα οστά που ανέλυσαν οι επιστήμονες όμως, ανακαλύφθηκαν πρώτη φορά στο Bristol το 1850 και έχουν προβληματίσει τους επιστήμονες.
Τα περισσότερα οστά ιχθυόσαυρων που έχουν βρεθεί, είναι ένα πολύ μικρό μέρος από τον τεράστιο σκελετό τους. Ακόμα και αν βρεθεί απολιθωμένος σκελετός ενός ιχθυόσαυρου, παραμένει εξαιρετικά δύσκολο για τους παλαιοντολόγους να καταλάβουν από ποιο σημείο προέρχονται τα μέχρι σήμερα απολιθώματα που έχουν βρεθεί.
Μάλιστα, ακόμα και σήμερα, δεν αποδέχονται όλοι οι ειδικοί πως τα διάφορα οστά που έχουν βρεθεί είναι από κάποιον λεβιάθαν (ιχθυόσαυρο). Αρκετοί υποστηρίζουν πως προέρχονται από αρπακτικά που μοιάζουν με κροκόδειλους ή ακόμα και από δεινόσαυρους που ζούσαν στην ξηρά.
Όμως, με την χρήση μικροσκοπίου, οι παλαιοντολόγοι Morcello Perillo και Martin Sander, από το Πανεπιστήμιο της Βόνης στην Γερμανία, βρήκαν ένα τρόπο να εντοπίσουν τις διαφορές. Η μικροδομή του ιστού στο απολιθωμένο οστό της γνάθου, φαίνεται να είναι ένα δώρο για τους παλαιοντολόγους.
«Τα οστά παρόμοιων ειδών έχουν γενικά παρόμοια δομή», εξηγεί ο Perillo, ο οποίος διεξάγει την έρευνα για τη διπλωματική του εργασία.
«Η οστεοϊστολογική ανάλυση του οστικού ιστού– μπορεί έτσι να χρησιμοποιηθεί για την εξαγωγή συμπερασμάτων σχετικά με την ομάδα ζώων από την οποία προέρχεται το εύρημα».
Για να δοκιμάσει την νέα ιδέα, ο Perillo, έλεγξε πολλά υποτιθέμενα οστά γνάθου ιχθυόσαυρου, τα οποία δεν είχαν ταξινομηθεί ακόμα. Τα οστά ήρθαν από Γαλλία, Γερμανία και νοτιοδυτική Αγγλία.
Στα επιβεβαιωμένα οστά ιχθυόσαυρου, στα σαγόνια εμφανίζονται μακριές ίνες ινώδους κολλαγόνου, σε μια διάταξη χαρακτηριστική για το είδος. Αυτό υποδηλώνει πως προέρχονται από την ίδια ομάδα ζώων.
Παρόμοια μοτίβα είχαν και απολιθώματα ιχθυόσαυρου από τον Καναδά, αντίστοιχο με αυτά της Ευρώπης.
«Αυτή η δομή δεν βρίσκεται σε δείγματα απολιθωμάτων από άλλες ομάδες ζώων που έχω μελετήσει», λέει ο Perillo.
«Ως εκ τούτου, φαίνεται πολύ πιθανό ότι τα εν λόγω θραύσματα ανήκουν επίσης σε έναν ιχθυόσαυρο και ότι τα ευρήματα διαψεύδουν τον ισχυρισμό ότι τα οστά προέρχονται από έναν δεινόσαυρο που ζει στη ξηρά ».
Φυσικά υπήρχαν ήδη επιστήμονες που είχαν υποψιαστεί πως κάτι τέτοιο συμβαίνει, όμως τα επιχειρήματά τους βασιζόντουσαν κυρίως στη μορφολογία των οστών.
Για παράδειγμα, οστά γνάθων που είχαν βρεθεί στην νοτιοδυτική Αγγλία κατά την βικτωριανή εποχή, αρχικά αποδίδονταν σε δεινόσαυρους της ξηράς. Τώρα όμως ταιριάζουν καλύτερη στην περιγραφή του ιχθυόσαυρου.
Τώρα, ο Perillo και ο Sanders, έχουν μελετήσει τα περισσότερα από αυτά τα οστά, με περισσότερα μέσα από απλά τα μάτια τους. Και τα δεδομένα δείχνουν αυτό που ισχυρίζονται.
Τα μικροσκοπικά μοτίβα του ιστού στα οστά, δεν ταιριάζει με σαυρόποδα, στεγόσαυρους ή άλλους δεινόσαυρους που ζουν στην στεριά.
Επιστήμονες βρήκαν το τεραστιο δόντι του μεγαλύτερου φονιά των ωκεανών
Η μοναδική τους δομή έχει ομοιότητες με τα ανθρακονήματα, που χρησιμοποιούνται για την αύξηση ανθεκτικότητας σε υλικά, κάτι που θα έκανε τα σαγόνια τους ανθεκτικά κατά την ταχεία ανάπτυξη μεγέθους τους. Άλλωστε, με δεδομένο το τεράστιο μέγεθος του πλάσματος, τα τεράστια σαγόνια του θα έπρεπε να αντέχουν υψηλές πιέσεις.
«Αυτές οι τεράστιες σιαγόνες θα είχαν εκτεθεί σε ισχυρές δυνάμεις διάτμησης ακόμη και όταν το ζώο έτρωγε κανονικά», εξηγεί ο Perillo. “Είναι πιθανό ότι αυτά τα ζώα χρησιμοποίησαν επίσης το ρύγχος τους για να εμβολιάσουν τη λεία τους, παρόμοια με τις όρκες του σήμερα. Ωστόσο, αυτό εξακολουθεί να είναι καθαρή εικασία αυτή τη στιγμή.”
Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο PeerJ.
Ακολουθήστε το Techmaniacs.gr στο Google News για να διαβάζετε πρώτοι όλα τα τεχνολογικά νέα. Ένας ακόμα τρόπος να μαθαίνετε τα πάντα πρώτοι είναι να προσθέσετε το Techmaniacs.gr στον RSS feeder σας χρησιμοποιώντας τον σύνδεσμο: https://techmaniacs.gr/feed/.
