Πριν από 16 εκατομμύρια χρόνια ένα τεράστιο δελφίνι κολυμπούσε στα νερά του Αμαζονίου και είναι υποψήφιο για την μεγαλύτερη οδοντωτή φάλαινα του γλυκού νερού που έχει υπάρξει ποτέ. Το αρχαίο θηρίο είχε μήκος μέχρι 3.5 μέτρα και είναι αρκετά μεγαλύτερο από τα 2.7 μέτρα των ροζ δελφινιών του Αμαζονίου, που υπάρχουν σήμερα.
Αν και είναι πολύ μικρότερο από το μεγαλύτερο δελφίνι των ωκεανών, την όρκα, το είδος που ανακαλύφθηκε είναι το καλύτερο παράδειγμα για την αρχαία βιοποικιλότητα του υδροβιότοπου του Αμαζονίου.
Ενδιαφέρον έχει πως το Pebanista yacuruna που ανακαλύφθηκε πρόσφατα, δεν έχει στενή σχέση με τα σημερινά δελφίνια του Αμαζονίου. Γενετικά είναι πιο κοντά στα δελφίνια που βρέθηκαν στην άλλη άκρη της Γης, στον ποταμό Γαγγη και τον ποταμό Ινδό της Ινδίας, αλλά και τα δελφίνια του Πακιστάν, του Νεπάλ και του Μπαγκλαντές.
«Ανακαλύψαμε ότι το μέγεθός του δεν είναι η μόνη αξιοσημείωτη πτυχή», λέει ο παλαιοντολόγος Aldo Benites-Palomino από το Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης στην Ελβετία.
«Με αυτό το αρχείο απολιθωμάτων που ανακαλύφθηκε στον Αμαζόνιο, περιμέναμε να βρούμε στενούς συγγενείς του ζωντανού δελφινιού του ποταμού Αμαζονίου – αλλά αντ’ αυτού τα πιο κοντινά ξαδέρφια του Pebanista είναι τα δελφίνια του ποταμού της Νότιας Ασίας (γένος Platanista ).»
Τα δελφίνια του γλυκού νερού μοιάζουν πολύ με θαλάσσια δελφίνια που δεν έχουβ τόσο βαθύ χρώμα. Τείνουν να ειναι πιο ροζ και με μακρύτερα ράμφη. Τα δελφίνια του γλυκού νερού και τα δελφίνια του αλμυρού, θαλάσσιου νερού, είναι απόγονοι διαφορετικών ειδών κητωδών.
Το Pebanista ανακαλύφθηκε από ένα κρανίο θαμμένο στον σχηματισμό Pebas, όπου υπάρχει πληθώρα απολιθωμένων λειψάνων από διάφορα αρχαία ζώα που τριγυρνούσαν στην λεκάνη του Αμαζονίου. Αυτό το κρανίο όμως μας αφήνει να καταλάβουμε πολλά για το πως ήταν το ζώο όταν ζούσε.\
«Για τα δελφίνια του ποταμού, η ηχοεντοπισμός ή το βιοσονάρ είναι ακόμη πιο κρίσιμο, καθώς τα νερά που κατοικούν είναι εξαιρετικά λασπωμένα, γεγονός που εμποδίζει την όρασή τους», λέει ο παλαιοντολόγος Gabriel Aguirre-Fernández του Πανεπιστημίου της Ζυρίχης.
Όπως και τα άλλα δελφίνια των ποταμών, το Pebanista, έχει πολύ μακρύ ρύγχος που το βοηθά να κυνηγήσει και τα παγιδεύσει τα ψάρια με τα οποία τρέφονται, κάτι που δείχνει πως το Pebanista είχε παρόμοια διατροφή.
Οι ερευνητές πιστεύουν πως το Pebanista ξεκίνησε σαν θαλάσσιο κήτος που εισήλθε στην λεκάνη του Αμαζονίου και στη συνέχεια γέμισαν το σύστημα ποταμών και λιμνών που σήμερα ονομάζεται Pebas. Σε αυτά τα σημεία βρήκαν πληθώρα τροφής και εγκαταστάθηκαν με τον καιρό εκεί.
Το χρωμόσωμα Y εξαφανίζεται και οι επιπτώσεις τρομάζουν!
Όμως όπως όλα, έτσι και το σύστημα Pebas άρχισε να αλλάζει και τα ζώα με τα οποία τρεφόταν το Pebanista εξαφανίστηκαν δίνοντας την θέση τους σε νέα. Έτσι, εξαφανίστηκε και το Pebanista.
Αυτό άφησε κενή την θέση του και αργότερα εμφανίστηκαν τα ροζ δελφίνια που έχουμε σήμερα. Το Pebanista μας δίνει συναρπαστικές πληροφορίες γύρω από την προσαρμοστικότητα και την ευπάθεια των ειδών σε ένα μεταβαλλόμενο προϊστορικό κόσμο.
Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο Science Advances.
Ακολουθήστε το Techmaniacs.gr στο Google News για να διαβάζετε πρώτοι όλα τα τεχνολογικά νέα. Ένας ακόμα τρόπος να μαθαίνετε τα πάντα πρώτοι είναι να προσθέσετε το Techmaniacs.gr στον RSS feeder σας χρησιμοποιώντας τον σύνδεσμο: https://techmaniacs.gr/feed/.
