Το LG G2 είχε δείξει στον κόσμο ότι μια οθόνη με μικρά bezels αποτελεί ένα εντυπωσιακό πράγμα. Το LG G3 είχε βελτιώσει το design αυτό, με μεγαλύτερη και πιο ευκρινή οθόνη, το πρώτο 1440p panel της βιομηχανίας. Το HTC Butterfly όμως είχε την πρώτη 1080p οθόνη στο mobile και είχε καταφθάσει στον Ιανουάριο του 2013. Ενάμιση χρόνο μετά, είχε φθάσει το LG G3, το πρώτο 1440p smartphone. Τεχνικά, η Oppo ανακοίνωσε πρώτη το Find 7, αλλά η LG ήταν πρώτη που το κυκλοφόρησε στην αγορά.
Το 5.5 ιντσών True HD-IPS+” LCD panel είχε πυκνότητα pixel 534 ppi, το οποίο είναι εξαιρετικά εντυπωσιακό ακόμη και σήμερα. Η Sony θα έκλεβε το στέμμα της LG λίγο αργότερα, με την διάθεση του Sony Xperia Z5 Premium, του οποίου η οθόνη των 5.5 ιντσών είχε 2.160p ανάλυση. Ωστόσο, τα 1440p είχαν γίνει πλέον η standard ανάλυση για τα Android flagships.
Εκτός από την αναβάθμιση της ανάλυσης, ήταν ο ίδιος τύπος panel που το LG G2 χρησιμοποιούσε, με εξαιρετικές γωνίες θέασης και χρώματα. Ωστόσο, η αύξηση του ppi ήρθε με μια μεγάλη πτώση στο contrast ratio. Επιπλέον, έφερε σημαντική επιβάρυνση στη μπαταρία. Παρά την αύξηση του μεγέθους της οθόνης, από τα 5.2 – 5.5 ίντσες και ως εκ τούτου και το συνολικό μέγεθος της συσκευής, η LG διατήρησε την μπαταρία στα 3.000 mAh. Και αν και μια τέτοια χωρητικότητα ήταν αρκετή για το LG G2 να πετύχει ένα ικανοποιητικό Endurance rating, 81 ωρών, το G3 έφθανε μόλις τις 69 ώρες.
Και δεν θα μπορούσαμε να κατηγορήσουμε το chipset ως υπαίτιο. Η LG χρησιμοποίησε τον Snapdragon 801, το οποίο αποτελούσε μια πιο γρήγορη έκδοση του Snapdragon 800 που χρησιμοποιήθηκε στο LG G2. Η αλήθεια είναι ότι το LG G2 ήταν πολύ πιο μπροστά από τον ανταγωνιστή της Samsung, το Galaxy S4 χρησιμοποιούσε τον Snapdragon 600. Το Galaxy S5 το οποίο ανταγωνίζονταν το LG G3 χρησιμοποιούσε επίσης το Snapdragon 801 SoC.
Και πάλι, κανένα από αυτά τα τηλέφωνα δεν είχαν να κάνουν render τα γραφικά σε ανάλυση 1440p, μόλις το G3 το έκανε. Ήταν ξεκάθαρο ότι η Adreno 330 GPU, δεν είχε τη δύναμη για παιχνίδια στη native ανάλυση των 1440p, καθώς το frame rate έπεφτε κάτω από 30fps. Και το Android Lollipop update δεν έκανε και πολλά να βελτιώσει την κατάσταση.
Όσον αφορά την κάμερα, το LG G3 χρησιμοποιούσε το Laser Autofocus. Και το ενδιαφέρον είναι ότι αυτό αρχικά είχε αναπτυχθεί για τις ρομποτικές σκούπες της LG, προκειμένου να μετρήσει με ακρίβεια την απόσταση. Παράλληλα, υποστήριζε το detection AF και το phase detection AF. Με όλες αυτές τις τρεις τεχνολογίες να συνεργάζονται, η G3 κάμερα μπορούσε να εστιάσει σε μόλις 276 milliseconds. Επίσης, το Laser AF δεν χρειαζόταν φως για να λειτουργήσει. Σε κάθε περίπτωση, το περιορισμένο εύρος του σήμαινε ότι το Laser AF ήταν ιδιαίτερα χρήσιμο για πιο κοντινές φωτογραφίες.
Η κάμερα του LG G3 των 13MP ήταν άκρως εντυπωσιακή για την εποχή της. Παρήγαγε εξαιρετικά λεπτομερείς φωτογραφίες, που γίνονταν ακόμη καλύτερες με το HDR. Είχε OIS, ενώ ήταν και οι πρώτες κάμερες που μπορούσαν να προβούν στην εγγραφή 2.160p video.
Η LG με το LG G3 κέρδισε τη μάχη των 1440p οθονών αλλά έχασε τον πόλεμο. Το LG G3 καθυστέρησε, περιμένοντας την υψηλής ανάλυσης οθόνης. Το LG G3 έκανε το ντεμπούτο του τον Ιούνιο και μέχρι τότε, πολλοί είχαν ήδη αγοράσει το flagship τους για το 2014. Αλλά και πάλι, αποδείχθηκε επιτυχές, πουλώντας 10 εκατομμύρια μονάδες στους πρώτους 11 μήνες.
Ακολουθήστε το Techmaniacs.gr στο Google News για να διαβάζετε πρώτοι όλα τα τεχνολογικά νέα. Ένας ακόμα τρόπος να μαθαίνετε τα πάντα πρώτοι είναι να προσθέσετε το Techmaniacs.gr στον RSS feeder σας χρησιμοποιώντας τον σύνδεσμο: https://techmaniacs.gr/feed/.
