Η αλήθεια είναι πως οι ωκεανοί δεν περνάνε την καλύτερη φάση τα τελευταία χρόνια. Από την καταστροφή κοραλλιογενών υφάλων μέχρι την αύξηση της θερμοκρασίας, σίγουρα έχουν περάσει πολύ καλύτερες περιόδους. Όμως τώρα υπάρχει ένα ακόμα πολύ σοβαρό πρόβλημα, που οι επιστήμονες το χαρακτηρίζουν ωρολογιακή βόμβα και έχει να κάνει με την οξύτητα.
Μέχρι πρόσφατα οι επιστήμονες ισχυρίζονταν πως η οξύτητα των ωκεανών δεν είχε ξεπεράσει τα «πλανητικά όρια». Μια νέα μελέτη όμως που δημοσιεύθηκε από τους ερευνητές του Θαλάσσιου Εργαστηρίου Plymouth (PML), του Ηνωμένου Βασιλείου, σε συνεργασία με την Εθνική Υπηρεσία Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (NOAA) και του Συνεργατικού Ινστιτούτου Μελετών Θαλάσσιων Πόρων του Πανεπιστημίου του Όρεγκον, αναφέρει ότι το όριο είχε ξεπεραστεί πριν από πέντε χρόνια.
Ο λόγος που οι ερευνητές υποστηρίζουν πως η οξύτητα των ωκεανών είναι μια ωρολογιακή βόμβα, είναι γιατί αυτό θα προκαλέσει τεράστια και ανεπανόρθωτη ζημιά στα θαλάσσια οικοσυστήματα και τις παράκτιες οικονομίες. Η μελέτη εξετάζει σε βάθος τα δεδομένα και διαπιστώνει πως όσο πιο βαθιά εξέταζαν τους ωκεανούς, τόσο χειρότερα ήταν τα ευρήματα.
Διαπίστωσαν πως σε ορισμένες περιπτώσεις, η μέση κατάσταση των ωκεανών ήταν ήδη πολύ κοντά ή ακόμα και πέρα από τα πλανητικά όρια οξύτητας. Μόλις 200 μέτρα κάτω από την επιφάνεια (περίπου 656 πόδια), το 60% των παγκόσμιων ωκεανών είχε ήδη ξεπεράσει αυτό που θεωρείται το «ασφαλές» όριο για την οξύτητα.
Η τεράστια αύξηση στην οξύτητα, φυσικά σχετίζεται με την μεγάλη αύξηση σε εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα (CO2). Οι ωκεανοί έχουν την τάση να απορροφούν το διοξείδιο του άνθρακα, όμως η αντίδραση παράγει ανθρακικό οξύ και ιόντα υδρογόνου, που μειώνει το pH του νερού, με αποτέλεσμα να διαταράσσεται η χημική ισορροπία. Οι ωκεανοί της Γης απορροφούν το 30% του διοξειδίου του άνθρακα της ατμόσφαιρας. Τα επίπεδα οξύτητας βασίζονται στον αριθμό των ιόντων υδρογόνου που είναι διαλυμένα στο νερό, επομένως καθώς ο ωκεανός απορροφά περισσότερο CO2, γίνεται πιο όξινος.
Τα ιόντα υδρογόνου συνδέονται με ανθρακικά ιόντα στον ωκεανό για να σχηματίσουν διττανθρακικό άλας, το οποίο μειώνει το ανθρακικό άλας που είναι διαθέσιμο στη θαλάσσια ζωή, όπως τα κοράλλια, τα μύδια και το πλαγκτόν. Αυτά τα ζώα χρειάζονται ανθρακικό άλας για τα οστά, τα κελύφη και άλλες φυσικές δομές τους, τις οποίες κατασκευάζουν από ανθρακικό ασβέστιο (CaCO3 ) . Οι ερευνητές μετρούν τον αραγωνίτη – μία από τις διαλυτές μορφές του CaCO3 – για να παρακολουθούν τα επίπεδα οξύτητας των ωκεανών.
Το όριο της οξύτητας των ωκεανών ξεπερνιέται όταν ωκεανοί δουν μείωση του αραγωνίτη κατά 20% σε σύγκριση με τα προβιομηχανικά επίπεδα, δηλαδή την εκτιμώμενη οξύτητα τους για το 1750 και το 1850. Η προηγούμενη μελέτη του 2023 ήθελε την οξύτητα των ωκεανών στο 19%, δηλαδή ελάχιστα κάτω από το όριο.
Με τα νέα δεδομένα, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι στην επιφάνεια του ωκεανού, το παγκόσμιο μέσο επίπεδο οξίνισης είναι 17,3% (με περιθώριο αβεβαιότητας 5%) χαμηλότερο από τα προβιομηχανικά επίπεδα. Αυτή η εκτίμηση είναι χαμηλότερη από την εκτίμηση του 2023, αλλά βρίσκεται εντός της ευρύτερης οριακής περιοχής της νέας μελέτης (20% αλλά με περιθώριο αβεβαιότητας 5,3%). Τα πρόσφατα εκτιμώμενα επίπεδα οξίνισης αυξήθηκαν σε μεγαλύτερα βάθη, αν και το περιθώριο σφάλματος αυξήθηκε επίσης κάτω από τα 100 μέτρα, σύμφωνα με τα δεδομένα της μελέτης.
Δεν οξινίζεται όλος ο ωκεανός με τον ίδιο ρυθμό. Για παράδειγμα, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι περίπου το 40% του νερού στην επιφάνεια είχε ξεπεράσει τα όρια, αλλά η εκτίμηση αυτή αυξήθηκε στο 60% για τα νερά από κάτω, μέχρι περίπου τα 200 μέτρα.
«Η περισσότερη ζωή στον ωκεανό δεν ζει μόνο στην επιφάνεια — τα νερά από κάτω φιλοξενούν πολλά περισσότερα διαφορετικά είδη φυτών και ζώων», δήλωσε η επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, Helen Findlay , βιολογική ωκεανογράφος στο Θαλάσσιο Εργαστήριο του Plymouth. «Δεδομένου ότι αυτά τα βαθύτερα νερά αλλάζουν τόσο πολύ, οι επιπτώσεις της οξίνισης των ωκεανών θα μπορούσαν να είναι πολύ χειρότερες από ό,τι νομίζαμε».
Από ότι φαίνεται η κλιματική αλλαγή δεν έρχεται στο μέλλον, αλλά είναι ήδη εδώ. Ήδη βλέπουμε αλλαγές στις θερμοκρασίες, στα ακραία καιρικά φαινόμενα και γενικότερα παντού στο περιβάλλον. Το μεγάλο πρόβλημα είναι πως μετά την περίοδο της πανδημίας ο κόσμος έχασε την εμπιστοσύνη του στην επιστήμη και πλέον θεωρεί πως η κλιματική αλλαγή είναι μια μεγάλη απάτη. Βέβαια, από αυτή κανείς δεν βγαίνει κερδισμένος με κάποιο τρόπο, ενώ την ίδια στιγμή όλες οι παραδοσιακές βιομηχανίες θα πρέπει να ξοδέψουν δισεκατομμύρια για να περιορίσουν τις εκπομπές τους. Δεν υπάρχει καμία συνομωσία στη συγκεκριμένη περίπτωση και θα πρέπει να το καταλάβουμε πριν να είναι πολύ αργά.
Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο Wiley.
Ακολουθήστε το Techmaniacs.gr στο Google News για να διαβάζετε πρώτοι όλα τα τεχνολογικά νέα. Ένας ακόμα τρόπος να μαθαίνετε τα πάντα πρώτοι είναι να προσθέσετε το Techmaniacs.gr στον RSS feeder σας χρησιμοποιώντας τον σύνδεσμο: https://techmaniacs.gr/feed/.
