Ένας μικρός βίσωνας της στέπας (Bison Priscus) περιπλανήθηκε στην Αλάσκα την εποχή των Παγετώνων, μέχρι που ένα λιοντάρι έδωσε τέλος στη ζωή του πριν από 50.000 χρόνια. Το ζώο έμεινε τέλεια διατηρημένο στον πάγο, στο παγωμένο έδαφος της Αλάσκας, μέχρι που το βρήκαν επιστήμονες.
Το σώμα του είναι αξιοσημείωτα καλοδιατηρημένο και βρέθηκε πρώτη φορά από χρυσωρύχους το 1979 και από εκεί το σώμα του ανέκτησαν επιστήμονες για μελέτη. Είναι το μόνο γνωστό δείγμα βίσωνα από την εποχή του Πλειστόκαινου, που ανακτήθηκε πλήρες από το μόνιμο στρώμα πάγου στην περιοχή. Όμως οι επιστήμονες είναι περίεργοι από την φύση τους και έπρεπε να δοκιμάσουν τι γεύση είχε το ζώο. Έτσι, έφτιαξαν μια μερίδα στιφάδο με λαιμό βίσωνα της Πλειστόκαινου εποχής!
Το απίστευτα σπάνιο και περίεργο γεύμα έλαβε χώρα στον σπίτι του παλαιοντολόγου Dale Guthrie, που ήταν βασικό μέλος της ομάδας που ανέκτησε το σώμα του βίσωνα. Πριν από το γεύμα, οι αναλύσεις που έγιναν στο κολλαγόνο του βίσωνα έδειξαν πως ήταν περίπου 36.000 ετών, όμως με πιο σύγχρονη τεχνολογία γνωρίζουμε πλέον πως ήταν 50.000 ετών.
Το ότι το νεαρό ζώο πέθανε σε περιοχή με πάγο, σημαίνει πως ο μυϊκός ιστός του διατηρήθηκε σαν ένα βοδινό με αποξηραμένο λίπος και μυαλό των οστών ή αλλιώς σαν τον γκοτζίλα που τρώγαμε στον στρατό (προσωπικά έχω φάει μοσχάρι στον στρατό που ήταν σε βαθιά κατάψυξη με σφραγίδα του 1982). Έχοντας εξακριβώσει πως το κουφάρι είχε διατηρηθεί στη βαθιά κατάψυξη της φύσης, αποφάσισαν να ενσωματώσουν ένα μικρό μέρος τους ζώου στο βραδινό τους γεύμα, ακολουθώντας το παράδειγμα Ρώσων επιστημόνων που έκαναν κάτι παρόμοιο με αντίστοιχο κουφάρι μαμούθ. Ονόμασαν το ζώο Blue Babe.
«Για να κορυφώσουμε και να γιορτάσουμε το έργο του Eirik Granqvist [του ταριχευτή] με το Blue Babe, φτιάξαμε ένα δείπνο με στιφάδο από βίσωνες για αυτόν και για τον Bjorn Kurten, ο οποίος έδινε μια προσκεκλημένη διάλεξη…» έγραψε ο Guthrie για την εκδήλωση. «Ένα μικρό μέρος του λαιμού της μούμιας κόπηκε σε κύβους και σιγοβράστηκε σε μια κατσαρόλα με ζωμό και λαχανικά».
«Φάγαμε Blue Babe για δείπνο. Το κρέας ήταν καλά ωριμασμένο αλλά λίγο σκληρό, και έδινε στο στιφάδο ένα έντονο άρωμα Πλειστοκαίνου, αλλά κανείς εκεί δεν θα τολμούσε να το χάσει».
Όσο για το γιατί επέλεξαν το στιφάδο, «Το να φτιάξουμε μπριζόλα λαιμού δεν μου φάνηκε και πολύ καλή ιδέα», είπε ο Guthrie στο Atlas Obscura. «Αλλά ξέρετε, αυτό που θα μπορούσαμε να κάνουμε είναι να βάλουμε πολλά λαχανικά και μπαχαρικά, και δεν θα ήταν και τόσο άσχημo».
Το τέρας της Revolut τρομάζει το εγχώριο τραπεζικό σύστημα! Η πρόταση Στουρνάρα
«Όταν ξεπάγωσε, ανέδιδε ένα αδιαμφισβήτητο άρωμα βοδινού, όχι δυσάρεστα αναμεμειγμένο με μια ελαφριά μυρωδιά της γης στην οποία βρέθηκε, με μια πινελιά μανιταριού», έγραψε ο Guthrie. «Περίπου δώδεκα από εμάς συγκεντρωθήκαμε… στις 6 Απριλίου 1984, για να γευματίσουμε με στιφάδο Bison priscus».
Πάντα υπάρχει κίνδυνος τροφικής δηλητηρίασης με ένα τέτοιο γεύμα, αλλά όλα πήγαν πολύ καλά. Οι παρευρισκόμενοι δήλωσαν:
«Η γεύση ήταν υπέροχη και κανείς μας δεν υπέστη καμία αρνητική επίδραση από το γεύμα».
Και τώρα είμαι και εγώ περίεργος για την γεύση που θα είχε ο βίσωνας. Αν ήμουν εκεί πιθανότατα θα ήθελα και εγώ να δοκιμάσω. Εσείς; Είπαμε πως το βοδινό ξηράς ωρίμανσης είναι φοβερό, όμως ο μικρός βίσωνας μάλλον το παρατράβηξε.
Ακολουθήστε το Techmaniacs.gr στο Google News για να διαβάζετε πρώτοι όλα τα τεχνολογικά νέα. Ένας ακόμα τρόπος να μαθαίνετε τα πάντα πρώτοι είναι να προσθέσετε το Techmaniacs.gr στον RSS feeder σας χρησιμοποιώντας τον σύνδεσμο: https://techmaniacs.gr/feed/.
