Στα μεγαλύτερα βάθη του Ειρηνικού Ωκεανού, ένα λαμπερό κίτρινο σκουλήκι έχει καταφέρει να επιβιώνει, σε ένα από τα πιο τοξικά μέρη του πλανήτη μας. Το εν λόγω σκουλήκι, βρίσκεται λουσμένο με αρσενικό και σουλφίδια, από υδροθερμικές πηγές, εξουδετερώνοντας τα δηλητήρια, μετατρέποντας τα σε χρυσούς ορυκτούς κρυστάλλους! Πρακτικά παίρνει τις θανατηφόρες χημικές ουσίες του περιβάλλοντός του και στις μετατρέπει σε μια λαμπερή προστασία για το ίδιο.
Η ανακάλυψη του σκουληκιού, περιγράφεται από τον Chaolun Li του Ινστιτούτου Ωκεανολογίας CAS, στην Κίνα. Η παραγόμενη μελέτη δημοσιεύθηκε στο PLOS Biology.
Το είδος , γνωστό ως Paralvinella hessleri , είναι το μόνο ζώο που μπορεί να αντέξει τις πιο θερμές ζώνες των βαθέων υδάτων στον δυτικό Ειρηνικό. Αυτές οι θερμές πηγές αναβλύζουν υπερθερμασμένο και πλούσιο σε μεταλλικά στοιχεία νερό, που περιέχει υψηλές συγκεντρώσεις αρσενικού και σουλφιδίου. Με την πάροδο του χρόνου, το αρσενικό συσσωρεύεται στους ιστούς του σκουληκιού, φτάνοντας μέχρι και το 1% του συνολικού του σωματικού βάρους.
Η ομάδα του Li θέλησε να αποκαλύψει πως το P. Hessleri μπορεί να επιβιώσει σε ένα τόσο εχθρικό περιβάλλον, οπότε χρησιμοποίησε προηγμένη μικροσκοπία, μαζί με ανάλυση DNA, πρωτεϊνών και χημική ανάλυση. Η μελέτη αποκάλυψε μια εντελώς νέα διαδικασία αποτοξίνωσης. Το κίτρινο σκουλήκι παγιδεύει σωματίδια αρσενικού στα κύτταρα του δέρματός του, όπου αλληλεπιδρούν με σουλφίδια, από τα υγρά εξαερισμού, ώστε να σχηματίσουν συστάδες ενός κίτρινου ορυκτού που ονομάζεται πορφυρόχρωμα.
Αυτή η ασυνήθιστη διαδικασία ρίχνει φως σε μια στρατηγική που οι ερευνητές περιγράφουν ως «καταπολέμηση δηλητηρίου με δηλητήριο». Είναι η διαδικασία που επιτρέπει στο σκουλήκι να ζει σε ένα περιβάλλον που είναι τοξικό σε θανατηφόρα επίπεδα. Παράλληλα, υπάρχουν και άλλες μελέτες υποδηλώνουν ότι ορισμένα στενά συγγενικά είδη σκουληκιών και ορισμένα σαλιγκάρια στον δυτικό Ειρηνικό συσσωρεύουν επίσης μεγάλες ποσότητες αρσενικού και μπορεί να βασίζονται σε μια παρόμοια προσαρμογή.
Η πρώτη πραγματική φωτογραφία της Γης από τη Σελήνη
Ο συν-συγγραφέας Δρ. Hao Wang προσθέτει: «Αυτή ήταν η πρώτη μου αποστολή σε βαθιά νερά και έμεινα έκπληκτος από αυτό που είδα στην οθόνη του ROV – τα φωτεινά κίτρινα σκουλήκια Paralvinella hessleri δεν έμοιαζαν με τίποτα που είχα δει ποτέ, ξεχώριζαν έντονα στο λευκό βιοφίλμ και το σκοτεινό τοπίο των υδροθερμικών αεραγωγών. Ήταν δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι οποιοδήποτε ζώο θα μπορούσε να επιβιώσει, πόσο μάλλον να ευδοκιμήσει, σε ένα τόσο ακραίο και τοξικό περιβάλλον».
«Αυτό που κάνει αυτό το εύρημα ακόμη πιο συναρπαστικό είναι ότι η βαφή – το ίδιο τοξικό, χρυσό ορυκτό που παράγεται από αυτό το σκουλήκι – κάποτε ήταν πολύτιμη από τους ζωγράφους του Μεσαίωνα και της Αναγέννησης. Είναι μια περίεργη σύγκλιση βιολογίας και ιστορίας της τέχνης, που ξεδιπλώνεται στα βάθη του ωκεανού», πρόσθεσε ο Wang.
Οι συγγραφείς καταλήγουν στο συμπέρασμα: «Ελπίζουμε ότι αυτό το μοντέλο «καταπολέμησης του δηλητηρίου με δηλητήριο» θα ενθαρρύνει τους επιστήμονες να επανεξετάσουν τον τρόπο με τον οποίο τα θαλάσσια ασπόνδυλα αλληλεπιδρούν και ενδεχομένως αξιοποιούν τα τοξικά στοιχεία στο περιβάλλον τους».
Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο PLOS Biology.
Ακολουθήστε το Techmaniacs.gr στο Google News για να διαβάζετε πρώτοι όλα τα τεχνολογικά νέα. Ένας ακόμα τρόπος να μαθαίνετε τα πάντα πρώτοι είναι να προσθέσετε το Techmaniacs.gr στον RSS feeder σας χρησιμοποιώντας τον σύνδεσμο: https://techmaniacs.gr/feed/.
