Εδώ και χρόνια γνωρίζουμε τον τρόπο σχηματισμού των πλανητών, μέσα στον αστρικών πρωτοπλανητικό δίσκο. Κάθε νεογέννητο αστέρι περιβάλλεται από έναν δίσκο αερίου και σκόνης, ενώ σε αστεροσκοπεία όπως το ALMA, οι αυλακώσεις στον δίσκο εμφανίζονται ως σκοτεινοί δακτύλιοι. Αυτές οι αυλακώσεις σχηματίζονται όταν δημιουργείται ένας νέος πλανήτης που περιστρέφεται γύρω από το άστρο, συλλέγοντας την ύλη που βρίσκεται μπροστά της. Τουλάχιστον, αυτό πιστεύαμε μέχρι τώρα.
Μια ομάδα επιστημόνων έκανε επαναστατικές παρατηρήσεις στο αστρικό σύστημα WISPIT 1, που δείχνουν έναν πλανήτη ανάμεσα στους σκοτεινούς δακτυλίους, τόσο σε υπέρυθρο όσο και σε ορατό φως. Ο WISPIT 2b, όπως ονομάζεται, εκτιμάται ότι είναι πολύ νέος, αλλά έχει πολύ μεγαλύτερη μάζα από τους άλλους πλανήτες του ηλιακού συστήματος. Ο μάζα του είναι περίπου πέντε φορές η μάζα του δικούς μας γίγαντα αερίων, του Δία. Η τροχιά του είναι 56 φορές πιο μακριά από το άστρο του από ό,τι η Γη από τον Ήλιο.
«Δεκάδες θεωρητικές εργασίες έχουν γραφτεί σχετικά με αυτά τα παρατηρούμενα κενά δίσκου που προκαλούνται από πρωτοπλανήτες, αλλά κανείς δεν έχει βρει ποτέ κάτι οριστικό μέχρι σήμερα», δήλωσε σε ανακοίνωσή του ο συν-επικεφαλής συγγραφέας Laird Close, καθηγητής αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα.
«Είναι ένα σημείο έντασης, στην πραγματικότητα, στη βιβλιογραφία και στην αστρονομία γενικότερα, το γεγονός ότι έχουμε αυτά τα πραγματικά σκοτεινά κενά, αλλά δεν μπορούμε να ανιχνεύσουμε τους αμυδρούς εξωπλανήτες σε αυτά. Πολλοί αμφιβάλλουν ότι οι πρωτοπλανήτες μπορούν να δημιουργήσουν αυτά τα κενά, αλλά τώρα ξέρουμε ότι στην πραγματικότητα, μπορούν».
Όμως, αυτό το σύστημα δεν είχε μόνο αυτό να μας δώσει. Η ομάδα βρήκε στοιχεία για έναν δεύτερο υποψήφιο πλανήτη μέσα στον πρωτοπλανητικό δίσκο, που ονομάζεται CC1. Αυτό έχει περίπου 9 φορές τη μάζα του Δία, αλλά έχει πολύ πιο κοντινή τροχιά με το άστρο του, περίπου 15 αστρονομικές μονάδες (1 αστρονομική μονάδα ισούται με την απόσταση Γης-Ήλιου).
«Η λήψη μιας εικόνας αυτών των πλανητών που σχηματίζονται έχει αποδειχθεί εξαιρετικά δύσκολη και μας δίνει μια πραγματική ευκαιρία να κατανοήσουμε γιατί οι πολλές χιλιάδες παλαιότερα εξωπλανητικά συστήματα εκεί έξω φαίνονται τόσο ποικίλα και τόσο διαφορετικά από το δικό μας ηλιακό σύστημα. Νομίζω ότι πολλοί από τους συναδέλφους μας που μελετούν τον σχηματισμό πλανητών θα εξετάσουν προσεκτικά αυτό το σύστημα τα επόμενα χρόνια», δήλωσε σε ανακοίνωσή του ο συν-συγγραφέας Δρ Christian Ginski από το Πανεπιστήμιο του Γκάλγουεϊ.
Πόσο παλιό είναι το Ηλιακό Σύστημα; Πως μπορούμε να το ξέρουμε;
Αυτό το πλανητικό σύστημα είναι σα να έχουμε ανοίξει ένα παράθυρο στο παρελθόν και να παρατηρούμε τη γέννηση του δικούς μας ηλιακού συστήματος. Αν και στο δικό μας ηλιακό σύστημα δεν έχουμε τόσο μεγάλους πλανήτες, μπορούμε να δούμε να παρατηρήσουμε όλη τη διαδικασία γέννησης των πλανητών. Όλα αυτά σε ένα σύστημα όχι και τόσο διαφορετικό από το δικό μας.
«Η ανακάλυψη αυτού του πλανήτη ήταν μια εκπληκτική εμπειρία – ήμασταν απίστευτα τυχεροί. Το WISPIT 2, μια νεαρή εκδοχή του Ήλιου μας, βρίσκεται σε μια ομάδα νεαρών αστεριών που έχει μελετηθεί ελάχιστα και δεν περιμέναμε να βρούμε ένα τόσο εντυπωσιακό σύστημα. Αυτό το σύστημα πιθανότατα θα αποτελέσει σημείο αναφοράς για τα επόμενα χρόνια», εξήγησε η συν-επικεφαλής συγγραφέας Richelle van Capelleveen, από το Πανεπιστήμιο του Leiden.
Η εργασία κατέστη δυνατή χάρη στο σύστημα ακραίας προσαρμοστικής οπτικής MagAO-X στο Magellan Telescope στη Χιλή, στο Large Binocular Telescope στην Αριζόνα και στο Very Large Telescope στο Ευρωπαϊκό Νότιο Αστεροσκοπείο στη Χιλή.
Η μελέτη δημοσιεύεται σε δύο άρθρα στο The Astrophysical Journal Letters.
Ακολουθήστε το Techmaniacs.gr στο Google News για να διαβάζετε πρώτοι όλα τα τεχνολογικά νέα. Ένας ακόμα τρόπος να μαθαίνετε τα πάντα πρώτοι είναι να προσθέσετε το Techmaniacs.gr στον RSS feeder σας χρησιμοποιώντας τον σύνδεσμο: https://techmaniacs.gr/feed/.
