Τέσσερα χρόνια μετά την πρώτη του κυκλοφορία, το Assassin’s Creed Rogue έρχεται στις κονσόλες τελευταίας γενιάς να μας θυμίσει ότι τίποτα δεν είναι τελείως άσπρο ή τελείως μαύρο στον κόσμο της αντιπαλότητας μεταξύ Assassins και Templars. Το timing με το οποίο επιλέγει η Ubisoft να κυκλοφορήσει τον remastered τίτλο του franchise είναι τουλάχιστον παράδοξο, ειδικά αν λάβουμε υπόψη μας ότι δεν έχει περάσει αρκετός χρόνος από το τελευταίο DLC του Origins.
Με σαφώς ανανεωμένα γραφικά, αλλά χωρίς καμία άλλη ουσιαστική αλλαγή, το Rogue μας επιστρέφει στη ζωή του κατά τα άλλα συμπαθέστατου Ιρλανδού Shay Patrick Cormac, του Assassin που επέλεξε να εναντιωθεί στην αδελφότητα και να ενώσει τις δυνάμεις του με τον αιώνιο αντίπαλό της, το τάγμα των Templars. Ίσως η Ubisoft να στόχευσε τους φανατικούς της σειράς τους οποίους είχε ενθουσιάσει το Rogue την πρώτη φορά που κυκλοφόρησε, αν και ο αριθμός τους δεν ήταν ικανός να δικαιολογήσει μια τέτοια επανακυκλοφορία.
ΙΣΤΟΡΙΑ
Γνωστό από την πρώτη κυκλοφορία του παιχνιδιού και χωρίς να μας αναγκάζει να προσέχουμε μην αποκαλύψουμε κάποιο spoiler, το σενάριο του Rogue ξεδιπλώνει τις αιτίες και τις αφορμές που οδήγησαν τον κεντρικό ήρωα Shay να γυρίσει την πλάτη του στην αδελφότητα μέσα στην οποία μεγάλωσε και να επιλέξει να υπηρετήσει το τάγμα των Ναϊτών το οποίο είχε ορκιστεί να πασχίζει να καταστρέψει. Οι αλληλεπιδράσεις με τους “αδελφούς” του κατά τη διάρκεια της μεταμόρφωσης αυτής μας φέρνουν στο μυαλό το σύμβολο του Γιν και Γιανγκ, φέρνοντας την ιστορία της αδελφότητας σε ένα πιο ανθρώπινο επίπεδο, όπου τίποτα δεν είναι απόλυτο.
Ταξιδεύουμε από την προ-εμφυλίου Νέα Υόρκη, μέχρι την Πορτογαλία και πίσω, χρησιμοποιώντας τη μοναδική δεξιότητα του Shay να κουμαντάρει το πλοίο του αλλά και να περνάει απαρατήρητος στη στεριά, σε μια εποχή όπου όλα ήταν ρευστά και κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει το αποτέλεσμα των για εμάς ιστορικών γεγονότων.
Η ιστορία του Rogue είναι αναζωογονητική και ευχάριστη, καθώς μας δείχνει ότι ακόμα κι ένας άνθρωπος μπορεί να κάνει τη διαφορά όταν αντιτίθεται στο δόγμα του Μακιαβελισμού “ο σκοπός αγιάζει τα μέσα” ασχέτως με ποια πλευρά επιλέγει να ταχθεί.
GAMEPLAY
Για πολλούς το μεγαλύτερο μειονέκτημα του Assassin’s Creed Rogue, το gameplay του παιχνιδιού μας αφήνει απογοητευμένους. Στην remastered έκδοση δεν έγινε καμία αλλαγή στην βιαιότητα με την οποία αλλάζει η γωνία της κάμερας σε διάφορα σημεία του χάρτη, ούτε και στις χοντροκομμένες θαλάσσιες μάχες του Morrigan (το πλοίο του Shay).
Αν νικήσουμε σε μία σύρραξη και επιλέξουμε να κάνουμε ρεσάλτο στο εχθρικό πλοίο, οποιοσδήποτε εχθρός βρίσκεται στην περιοχή, ακόμα κι αν ήταν ακριβώς δίπλα μας, επιλέγει να μας αγνοήσει παραδειγματικά, κάτι που αφαιρεί πολλά από τον ρεαλισμό. Οι ναυμαχίες είναι άλλες φορές πολύ σύντομες κι άλλες φορές μακρόσυρτες, ανάλογα με το επίπεδο του εχθρού, όμως δεν υπάρχει μέση λύση. Παρότι μας δίνονται αρκετές επιλογές για τον τρόπο με τον οποίο μπορούμε να βυθίσουμε αντίπαλα πλοία, κανόνια, πολυβόλα, υγρό πυρ, εμβολισμός, δεν μας δίνεται η αφορμή να χρησιμοποιήσουμε περισσότερες από μία ή δύο το πολύ από αυτές.
Όσον αφορά την ξηρά, η αυτονομία της κάμερας όποτε επιλέξει το ίδιο το παιχνίδι, θα μας κάνει πολλές φορές να προσπαθούμε να σκαρφαλώσουμε κάπου που δε θέλαμε ή και δεν μπορούμε, ενώ ο χαρακτήρας μας όταν τρέχει αποκτά πρακτικά δική του βούληση. Η διαφορά της ταχύτητας του Shay όταν περπατάει σε σχέση με όταν τρέχει είναι τραγική και μας εξαναγκάζει πρακτικά να περάσουμε σχεδόν ολόκληρο το παιχνίδι με το κουμπί του τρεξίματος πατημένο.
Η εναλλαγή όπλων κατά τη διάρκεια της μάχης είναι από πολύ δύσκολη έως αδύνατη και σε περίπτωση που καταλάβουμε ότι μπήκαμε σε μια μάχη με λάθος όπλα, θα πρέπει είτε να απομακρυνθούμε είτε να πεθάνουμε και να δοκιμάσουμε τη μάχη από την αρχή. Ειδικά δε όταν ο Shay βρίσκεται αντιμέτωπος με πολλούς αντιπάλους ταυτόχρονα, η όλη μάχη μειώνεται στο πόσο γρήγορα μπορούμε να πατήσουμε καναδυό μόνο κουμπιά, ενώ ο χαρακτήρας φαίνεται να εκσφενδονίζεται από το ένα σημείο στο άλλο χωρίς ιδιαίτερη ανάγκη να του δώσουμε συγκεκριμένη κατεύθυνση.
Θα περιμέναμε το Assassin’s Creed Rogue Remastered να κυκλοφορήσει με διορθωμένα έστω και κάποια από τα σημεία του gameplay που έκαναν το original να αποσπάσει τις κακές κριτικές του στο κομμάτι αυτό, όμως απ’ ότι φαίνεται η Ubisoft επέλεξε να μην κάνει τη συγκεκριμένη επένδυση χρόνου και χρήματος.
ΓΡΑΦΙΚΑ ΚΑΙ ΗΧΟΣ
Ίσως το μοναδικό αναζωογονητικό κομμάτι του Rogue, τα γραφικά φαίνονται σαφώς βελτιωμένα κάνοντας χρήση των τεχνολογιών που βρίσκουμε στις κονσόλες της τελευταίας γενιάς. Ιδιαίτερα όταν σαλπάρουμε, μπορούμε σχεδόν να γευτούμε την αλμύρα όταν σπάμε τον πάγο στις θάλασσες του βόρειου Ατλαντικού μέσα σε κάποια χιονοθύελλα.
Και στη στεριά όμως η απόδοση των τοπίων και το βάθος της απεικόνισής τους δεν θα είχαν τίποτα να ζηλέψουν από αντίστοιχα σύγχρονα παιχνίδια. Το μοναδικό αρνητικό στα γραφικά του Rogue είναι οι χαρακτήρες, οι οποίοι μας θύμισαν παλαιότερες εποχές, με τα πολύγωνα εμφανή ακόμα και στα cutscenes του παιχνιδιού.
Η μουσική του Assassin’s Creed Rogue και οι ήχοι του περιβάλλοντος, άσχετα αν βρισκόμαστε μέσα σε σπηλιά, σκαρφαλώνουμε σε κάποιο δέντρο ή περνάμε ξυστά δίπλα από ένα παγόβουνο είναι αξιοπρόσεκτα και μας βοηθούν να “μπούμε” περισσότερο στο ρόλο του Shay. Δυστυχώς, έχοντας παίξει το Origins όχι πολύ καιρό πριν, μας έλλειψε η προσοχή που είχε δωθεί στο immersion στον κόσμο μέσα από τη μουσική.
ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΚΑΙ REPLAYABILITY
Ακόμα ένα από τα σημεία στα οποία το Rogue χωλαίνει, η πληθώρα δυνατοτήτων εξερεύνησης, τα πολλά mini-games, οι ταβέρνες, τα artifacts, οι κρυμμένοι θησαυροί και άλλα side-quests, είναι εντελώς αποσυνδεδεμένα από το main story και δε μας δίνεται κανένα κίνητρο να προσπαθήσουμε να ολοκληρώσουμε κάποιο set για παράδειγμα που να έχει έστω και την ελάχιστη σχέση με την ιστορία του παιχνιδιού. Με μόνο μια-δυο αναβαθμίσεις στο πλοίο του Shay, μπορούμε να σαλπάρουμε για όπου θέλουμε και να αντιμετωπίσουμε σχεδόν οποιοδήποτε εχθρό. Ομοίως και με τον ίδιο τον ήρωά μας, στον οποίο δεν υπάρχει εμφανής ανάγκη να αλλάξουμε και πολλά όπλα για να περάσουμε το main story. Μπορούμε να τελειώσουμε όλη την ιστορία του Assassin’s Creed Rogue σε συνολικά περίπου 10 ώρες, κάτι που είναι εντελώς ασυνήθιστο για παιχνίδι της συγκεκριμένης σειράς. Μόνο αν είστε completionist θα αφιερώσετε περισσότερες απο 50 ώρες, αν και η επαναληψιμότητα των tasks μάλλον θα σας κάνουν να βαρεθείτε σχετικά σύντομα.
Ακολουθήστε το Techmaniacs.gr στο Google News για να διαβάζετε πρώτοι όλα τα τεχνολογικά νέα. Ένας ακόμα τρόπος να μαθαίνετε τα πάντα πρώτοι είναι να προσθέσετε το Techmaniacs.gr στον RSS feeder σας χρησιμοποιώντας τον σύνδεσμο: https://techmaniacs.gr/feed/.
