Μια λαμπερή τιρκουάζ κηλίδα ανάμεσα στα νερά του Νότιου Ωκεανού, μπερδεύει τους επιστήμονες από τότε που εντοπίστηκε για πρώτη φορά σε δορυφορικές εικόνες στις αρχές της δεκαετίας του 2000.
Μια νεότερη χαρτογράφηση των συγκεντρώσεων φυτοπλαγκτού και βιογεωχημικών ενώσεων αποκάλυψε έναν περίεργο συνδυασμό μικροοργανισμών που αμφισβητεί τις υποθέσεις σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο τα παγωμένα νερά των νοτιότερων ωκεανών του κόσμου απορροφούν άνθρακα. Πιο συγκεκριμένα βόρεια των τιρκουάζ κηλίδων ρέει ένας ανακλαστικός δακτύλιος θαλασσινού νερού που αναφέρεται ως η μεγάλη ζώνη ασβεστίτη. Ανακαλύφθηκε επίσης πριν από περίπου δύο δεκαετίες και έκτοτε έχει βρεθεί ότι περιέχει δισεκατομμύρια «κοκκολιθοφόρα» που «τρώνε» το φως του ήλιου, γνωστά ως κοκκόλιθοι.
Χρησιμοποιώντας ανόργανο άνθρακα για να φτιάξουν τις φολίδες ασβεστίτη, τα κοκκολιθοφόρα της ζώνης παίζουν ουσιαστικό ρόλο στον παγκόσμιο κύκλο του άνθρακα, συγκεντρώνοντας περίπου 30 εκατομμύρια τόνους του στοιχείου κάθε χρόνο. Οι υψηλές συγκεντρώσεις κοκκολιθών αυξάνουν την ανακλαστικότητα των ωκεανών, την οποία οι δορυφορικοί ωκεανογράφοι χρησιμοποιούν συνήθως για να εκτιμήσουν τις συγκεντρώσεις ασβεστίτη στους ωκεανούς. Η μυστηριώδης κηλίδα με το λαμπερό μπλε-πράσινο χρώμα θα μπορούσε να εξηγηθεί από τους κοκκολιθούς, αν δεν ήταν το γεγονός ότι τα νερά θα έπρεπε να είναι πολύ κρύα για να ευδοκιμήσουν οι μικροοργανισμοί.
Ο ωκεανογράφος Barney Balch και οι συνάδελφοί του αποφάσισαν ότι ο μόνος τρόπος για να μάθουν τι πραγματικά συνέβαινε ήταν να βγουν στη θάλασσα. Με το ερευνητικό σκάφος Roger Revelle, ο Balch και η ομάδα του ταξίδεψαν από τη Χαβάη προς τον Νότιο Πόλο, περνώντας από τη μεγάλη ζώνη ασβεστίτη, η οποία, επειδή ήταν καλοκαίρι στο Νότιο Ημισφαίριο, ήταν σε πλήρη άνθιση. Οι μετρήσεις τους περιελάμβαναν το χρώμα του ωκεανού, τον ρυθμό ασβεστοποίησης, τον ρυθμό φωτοσύνθεσης και, το πιο σημαντικό, τις συγκεντρώσεις ανόργανου άνθρακα και πυριτίου, ορυκτά που αντιπροσωπεύουν τα κοκκολιθοφόρα και τους ανταγωνιστές τους, τα διάτομα.
Και τα δύο αυτά πλαγκτόν – τα διάτομα και τα κοκκολιθοφόρα – καλύπτουν τόσο παρόμοιες θέσεις που είναι προορισμένοι ανταγωνιστές, απομονώνοντας οργανικό άνθρακα στα βάθη των ωκεανών και παράγοντας ενέργεια που τροφοδοτεί τεράστιες θαλάσσιες τροφικές αλυσίδες που εκτείνονται σε όλο τον κόσμο. Δείγματα νερού έδωσαν όχι μόνο την πρώτη απόδειξη ασβεστοποίησης που συμβαίνει σε αυτά τα νότια νερά, αλλά και άμεσες οπτικές ενδείξεις κοκκολιθοφόρων που ζουν εκεί που κανείς δεν περίμενε ότι θα μπορούσαν.
Αυτή η έρευνα δημοσιεύτηκε στο Global Biogeochemical Cycles.
Ακολουθήστε το Techmaniacs.gr στο Google News για να διαβάζετε πρώτοι όλα τα τεχνολογικά νέα. Ένας ακόμα τρόπος να μαθαίνετε τα πάντα πρώτοι είναι να προσθέσετε το Techmaniacs.gr στον RSS feeder σας χρησιμοποιώντας τον σύνδεσμο: https://techmaniacs.gr/feed/.
