Υπάρχουν πάρα πολλοί κρατήρες στον Άρη, ειδικά σε σύγκριση με τη Γη. Αυτό οφείλεται στην πολύ λεπτή ατμόσφαιρα του πλανήτη, στην έλλειψη δυνάμεων από καιρικές συνθήκες και η έλλειψη ισχυρών τεκτονικών πλακών, που κρύβουν επιμελώς τους κρατήρες στη Γη.
Όμως δε δημιουργούνται όλοι οι κρατήρες από πτώσεις αστεροειδών στον Άρη. Πολλούς από αυτούς τους κρατήρες έχουν δημιουργηθεί από συγκρούσεις αστεροειδών και εκρήξεις, δίπλα στον πλανήτη. Μια πρόσφατη μελέτη έδειξε πως αυτο το φαινόμενο είναι εντυπωσιακό και καταλήγει στο συμπέρασμα πως ένας μεγάλος κρατήρας πρόσκρουσης στον Άρη, δημιούργησε πάνω από δύο δισεκατομμύρια άλλους μικρότερους σε απόσταση μέχρι και 2.000 χιλιόμετρα.
Η μελέτη, που κυκλοφόρησε στο 55ο ετήσιο Συνέδριο Σεληνιακής και Πλανητικής Επιστήμης στο Τέξας, επικεντρώνεται σε έναν κρατήρα που ονομάζεται Corinto. Βρίσκεται στο Elysium Planitia, μόνο περίπου 17 μοίρες βόρεια του ισημερινού του Κόκκινου Πλανήτη.
Πρόκειται για έναν νεαρό κρατήρα για τα δεδομένα του Άρη, με τους επιστήμονες να υπολογίζουν πως δημιουργήθηκε 2.34 εκατομμύρια χρόνια πριν. Μάλιστα πιστεύεται πως είναι ο πιο πρόσφατος κρατήρας αυτού του μεγέθους στον Άρη.
Όμως αυτό είναι το λιγότερο ενδιαφέρον γύρω από αυτόν τον κρατήρα. Διαθέτει εκτεταμένο “σύστημα ακτινών”! Αυτό σημαίνει πως μια σημαντική ποσότητα υλικών, εκτινάχτηκε από το σημείο της πρόσκρουσης και προσγειώθηκε σε ένα εντελώς διαφορετικό μέρος του πλανήτη. Με αυτό τον τρόπο δημιουργήθηκαν ακριβώς από το κεντρικό σημείο πρόσκρουσης, που φαίνονται στον χάρτη της επιφάνειας του πλανήτη ακόμα και σήμερα.
Ο κρατήρας Corito έχει διάμετρο 14 χιλιόμετρα και βάθος 1 χιλιόμετρο. Στο εσωτερικό του υπάρχουν μικρότεροι κρατήρες που συνέβησαν κατά την πρόσκρουση. Οι ενδείξεις υποδηλώνουν πως το σημείο όταν γεμάτος πάγο νερού όταν έγινε η πρόσκρουση, καθώς φάνηκε να υπάρχει κάποια απαέρωση του πάγου, από τις υψηλές θερμοκρασίες της πρόσκρουσης. Οι υπολογισμοί δείχνουν πως η πρόσκρουση είχε γωνία πτώσης περίπου 30-45 μοιρών.
Ως αποτέλεσμα, ο μεγαλύτερος όγκος των υλικών που εκτοξεύτηκαν είναι προς τα νότια του πλανήτη. Ορισμένοι δευτερεύοντες κρατήρες βρίσκονται στα βόρεια του κύριου κρατήρα.
Η παρακολούθηση της διαδρομής αυτής της εκτίναξης λίγα εκατομμύρια χρόνια αργότερα δεν είναι εύκολη. Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν δεδομένα που συλλέχθηκαν από το HiRISE και την Context Camera (CTX) στο Mars Reconnaissance Orbiter (MRO) και ανέλυσαν χαρακτηριστικά μικρότερων κρατήρων που περιβάλλουν τον κύριο κρατήρα Corinto. Συγκεκριμένα, αναζήτησαν κρατήρες που έμοιαζαν ότι θα προκλήθηκαν από εκτίναξη και όχι από αστεροειδή απευθείας.
Στην συνέχεια ομαδοποίησαν τους διαφορετικούς τύπους κρατήρων που βρήκαν σε πέντε διαφορετικές κατηγορίες, εστιάζοντας στο πόσο μακριά βρίσκονταν από τον κύριο κρατήρα. Κάθε κατηγορία είχε τα δικά της χαρακτηριστικά. Για παράδειγμα, η κατηγορία 0 ήταν αυτή που βρίσκεται κοντά στον κύριο κρατήρα. Έχει σχήμα ημικυκλίου και το χείλος του είναι ευδιάκριτο. Από την άλλη μεριά, οι κρατήρες κατηγορίας 3 είναι μακρόστενοι, που υποδηλώνει πως κάτι πέρασε για να τους δημιουργήσει και έχουν εμφανιστεί πολύ φωτεινοί στις εικόνες MRO.
Ανδριανός Γκολέμης: Αυτός είναι ο πρώτος Έλληνας αστροναύτης!
Δύο βασικά ευρήματα από την εφημερίδα θα τραβήξουν πιθανώς τα περισσότερα βλέμματα. Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι υπάρχουν σχεδόν 2 δισεκατομμύρια δευτερεύοντες κρατήρες μεγαλύτεροι από 10 μέτρα που δημιουργήθηκαν από την εκτίναξη υλικών από το Corinto. Και αυτοί οι δευτερεύοντες κρατήρες εμφανίζονται μέχρι και 1850 χιλιόμετρα μακριά. Αυτό θα τον έκανε, μακράν, τον πιο επιδραστικό από τους πρόσφατους κρατήρες του Άρη όσον αφορά τον τεράστιο αριθμό και την απόσταση της εκτίναξης του.
Ακολουθήστε το Techmaniacs.gr στο Google News για να διαβάζετε πρώτοι όλα τα τεχνολογικά νέα. Ένας ακόμα τρόπος να μαθαίνετε τα πάντα πρώτοι είναι να προσθέσετε το Techmaniacs.gr στον RSS feeder σας χρησιμοποιώντας τον σύνδεσμο: https://techmaniacs.gr/feed/.
