Εκατομμύρια άνθρωποι με διαβήτη, λαμβάνουν ινσουλίνη μέσω επεμβατικών βελονών, κάτι που δεν είναι και η πιο εύκολη και ευχάριστη θεραπεία. Τώρα μια επαναστατική ανακάλυψη θέλει να βάλει τέλος στις ενέσεις ινσουλίνης και θα μπορούσε σύντομα να τα καταφέρει.
Η νέα θεραπεία δοκιμάστηκε σε ποντίκια, μίνι χοιρίδια και δείγματα ανθρώπινου δέρματος που καλλιεργήθηκαν στο εργαστήριο, ώστε να αποδειχθεί πως η νέα τοπική θεραπεία ινσουλίνης, μπορεί να δουλέψει. Πρόκειται για ένα επίτευγμα που μέχρι πρόσφατα θεωρούνταν αδύνατο, λόγω του μεγάλου μεγέθους τω μορίων της ινσουλίνης και την ισχυρή έλξη τους από το νερό, που τα αποτρέπει από το να διαπεράσουν τα λιπαρά εξωτερικά στρώματα του δέρματος.
«Το διαπερατό από το δέρμα πολυμερές μπορεί να επιτρέψει τη μη επεμβατική διαδερμική χορήγηση ινσουλίνης», γράφει μια ομάδα με επικεφαλής επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο Zhejiang στην Κίνα, «ανακουφίζοντας τους ασθενείς με διαβήτη από τις υποδόριες ενέσεις και ενδεχομένως διευκολύνοντας τη φιλική προς τον ασθενή χρήση άλλων θεραπευτικών με βάση πρωτεΐνες και πεπτίδια μέσω της διαδερμικής χορήγησης».
Η χορήγηση ινσουλίνης και άλλων φαρμάκων μέσω του δέρματος έχει πάρα πολλά οφέλη. Αρχικά είναι πολύ εύκολη για εφαρμογή στο σπίτι και ταυτόχρονα είναι πολύ πιο ανώδυνη από τις θεραπείες με ενέσεις που έχουμε μέχρι σήμερα. Δεν είναι μόνο ο διαβήτης που απαιτεί ενέσεις, αλλά και δεκάδες άλλες ασθένειες και αυτοάνοσα, όπως η σκλήρυνση κατά πλάκας. Η χορήγηση μέσω του δέρματος όμως, εξασφαλίζει μια ελεγχόμενη και πιο ήπια απελευθέρωση της θεραπείας, στο σώμα. Όμως το δέρμα αποτελεί ένα φράγμα της φύσης, που το προστατεύει από τις εξωτερικές επιβλαβείς ουσίες. Το εξωτερικό φράγμα του δέρματος, η κερατίνη στιβάδα, αποτελείται από πολλά νεκρά κύτταρα του δέρματος, που είναι κολλημένα μεταξύ τους από λιπίδια.
Συνήθως οι αλοιφές, δρουν παρακάμπτοντας την άμυνα του δέρματος. Αυτό γιατί έχουν πολύ μικρά μόρια, που γλιστρούν εύκολα ανάμεσα στο δέρμα, ενώ έχουν και την ικανότητα να αλληλεπιδρούν με τα λιπίδια που συναντούν στον δρόμο τους.
Η ινσουλίνη είναι μια ορμόνη που ρυθμίσει τα επίπεδα γλυκόζης του οργανισμού, όμως δεν έχει καμία από τις ιδιότητες που έχουν οι συνηθισμένες αλοιφές. Τα μόριά της έχουν πολύ μεγαλύτερο μέγεθος και έχουν ένα υδρόφιλο εξωτερικό περίβλημα που τα κάνει χημικά ασύμβατα με τα έλαια του δέρματος. Αντί να γλιστρούν ανάμεσα ή δίπλα στα έλαια, αναπηδούν μακριά, με αποτέλεσμα να μη μπορούν να διεισδύσουν κάτω από το δέρμα.
Αυτές οι ιδιότητές τους κάνουν το δέρμα αδιαπέραστο από την ινσουλίνη. Όμως οι ερευνητές σκέφτηκαν πως μια άλλη ιδιότητα του δέρματος μπορεί να βοηθήσει τελικά την ινσουλίνη να εισέλθει στον οργανισμό και αυτό είναι η οξύτητά του. Το δέρμα έχει μια φυσική διαβάθμιση pH, που ξεκινάει από όξινο στην επιφάνεια και φτάνει στο ουδέτερο pH στα βαθύτερα στρώματα.
Έτσι οι ερευνητές άρχισαν να μελετούν την κατασκευή ενός συστήματος χορήγησης που θα χρησιμοποιεί αυτό το χαρακτηριστικό του δέρματος, ώστε να εισάγουν την ινσουλίνη. Το αποτέλεσμα βασίζεται σε ένα πολυμερές που ονομάζεται πολυ[2-(Ν-οξείδιο-Ν,Ν-διμεθυλαμινο)αιθυλ μεθακρυλικό] ή OP, οι ιδιότητες του οποίου αλλάζουν με την αλλαγή των επιπέδων pH, το οποίο έχει αποδειχθεί βιοσυμβατό σε προηγούμενες δοκιμές.
Με αυτό τον τρόπο, στην επιφάνεια του δέρματος το OP έχει θετικό φορτίο, που του επιτρέπει να προσκολλάται στα λιπίδια του δέρματος. Όταν περνάει σε ουδέτερο pH, το IP χάνει το φορτίο του και απελευθερώνει τα λιπίδια, σα να έχει γλιστρήσει μέσα από το φράγμα του δέρματος και έχει μπει στο σώμα. Η σύνδεση της ινσουλίνης με το πολυμερές OP ως συζυγές που ονομάζεται OP-1 επιτρέπει την ομαλή διεξαγωγή της τόσο σημαντικής ορμονοθεραπείας.
Όμως, αν ακούγεται καλό στη θεωρία, στην πράξη είναι πολύ καλύτερο. Στις δοκιμές που έκαναν οι επιστήμονες σε διαβητικά ποντίκια, η OP-1 ήταν πιο αποτελεσματική στη μεταφορά της ινσουλίνης πέρα από το δέρμα, από την κανονική ινσουλίνη!
Τέσσερις τρόποι να προστατέψετε και να βελτιώσετε τη μνήμη σας
Στα ποντίκια, η θεραπεία επανέφερε τις συγκεντρώσεις γλυκόζης στο αίμα σε φυσιολογικά επίπεδα εντός μίας ώρας με αποτελεσματικότητα εφάμιλλη με τις ενέσεις ινσουλίνης. Στη συνέχεια, τα επίπεδα παρέμειναν σταθερά για 12 ώρες, κάτι που είναι εξαιρετικό αποτέλεσμα.
Στη συνέχεια έκαναν δοκιμές σε διαβητικά μίνι χοιρίδια, που βιολογικά είναι πιο κοντά με τους ανθρώπους, από ότι τα απλά ποντίκια. Τα αποτελέσματα ήταν συγκρίσιμα, με τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα να ρυθμίζεται σε δύο ώρες και να παραμένει σταθερή για 12 ώρες.
Από ότι φαίνεται, μόλις εισέλθει η OP-1 στο σώμα, συσσωρεύεται σε βασικούς ιστούς που ρυθμίζουν τη γλυκόζη. Σε αυτά περιλαμβάνεται το ήπαρ, τους λιπώδεις ιστούς και τους σκελετικούς μύες. Σε αυτά τα σημεία, τα κύτταρα προσλαμβάνουν το συζυγές και απελευθερώνουν την ινσουλίνη στο εσωτερικό τους. Η OP-1 ενεργοποιεί τους υποδοχείς ινσουλίνης και ενισχύει την πρόσληψη και τον μεταβολισμό της γλυκόζης, με τον ίδιο μηχανισμό που το πετυχαίνουν και οι ενέσεις ινσουλίνης.
Η σημαντική διαφορά όμως με την ενέσιμη ινσουλίνη, είναι πως το κάνει με έναν πιο παρατεταμένο τρόπο και με πιο διαρκές αποτέλεσμα. Μέχρι στιγμής δεν έχει δώσει σημάδια φλεγμονών, που σημαίνει πως η θεραπεία αυτή έχει ελάχιστες μέχρι και καθόλου επιβλαβείς παρενέργειες. Βέβαια, θα πρέπει να περάσει από κλινικές δοκιμές σε ανθρώπους, ώστε να είμαστε σίγουροι, πριν κυκλοφορήσει σαν θεραπεία στην αγορά.
Τα αποτελέσματα όμως μέχρι στιγμής είναι πολύ ενθαρρυντικά και η νέα θεραπεία με κρέμα δέρματος, μπορεί να βάλει τέλος στις ενέσεις για την καταπολέμηση του διαβήτη.
Η έρευνα δημοσιεύθηκε στο Nature.
Ακολουθήστε το Techmaniacs.gr στο Google News για να διαβάζετε πρώτοι όλα τα τεχνολογικά νέα. Ένας ακόμα τρόπος να μαθαίνετε τα πάντα πρώτοι είναι να προσθέσετε το Techmaniacs.gr στον RSS feeder σας χρησιμοποιώντας τον σύνδεσμο: https://techmaniacs.gr/feed/.
