Ένα πλανητικό σύστημα επτά πλανητών, μόλις 40 έτη φωτός από τη Γη, θα μπορούσε να κολυμπάει στο νερό, σύμφωνα με νέα μελέτη. Από τον Φεβρουάριο του 2017, επιστήμονες ανακοίνωσαν την ανακάλυψη αρκετών εξωπλανητών γύρω από τον TRAPPIST-1, έναν αστέρα, κόκκινο νάνο. Από τότε, οι αστρονόμοι παρακολουθούν στενά το πλανητικό σύστημα για πιθανά σημάδια ζωής, όπως βιο-υπογραφές.
Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα ευρήματα όμως, αυτοί οι πλανήτες μπορεί να έχουν αφθονία ενός από τα κρίσιμα στοιχεία για τη ζωή, το νερό! Αυτό είναι αρκετό για να ξεκινήσουν συζητήσεις για το πόσο κάποιοι πλανήτες στο σύστημα TRAPPIST-1 θα μπορούσαν να είναι κατοικήσιμοι. Όπως και το σύστημα Proxima Centauri και ο πλανήτης του που μοιάζει με τη Γη ( Proxima b ), η συζήτηση έχει επικεντρωθεί στους αστέρες-γονείς τους: τους αστέρες τύπου Μ (κόκκινοι νάνοι). Αυτοί οι αστέρες είναι μικρότεροι και πιο δροσεροί από τον Ήλιο μας και είναι γνωστοί για τον τρόπο που είναι επιρρεπείς σε εκλάμψεις.
Βέβαια θα πρέπει να εξεταστεί και η διαθεσιμότητα του νερού σε αυτό το σύστημα. Προηγούμενα συστήματα από πλανήτες που περιστρέφονται γύρω από κόκκινους νάνους, μπορεί να έχουν υπερβολική ποσότητα νερού, αλλά πολλές φορές δε το διατηρούν για πολύ. Αυτό υποστηρίζεται και από προηγούμενες μελέτες, που αποκαλύπτουν πως αυτοί οι πλανήτες βιώνουν μεγάλη απώλεια νερού στο διάστημα, που προκαλείται από την έντονη υπεριώδη ακτινοβολία από το άστρο τους.
Σε μια νέα μελέτη, μια ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τον αστροβιολόγο Τρεντ Τόμας από το Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον ασχολήθηκε με πρόσφατα ευρήματα του JWST. Το δυνατότερο τηλεσκόπιο της ανθρωπότητας έστρεφε τους φακούς του προς τον TRAPPIST-1c, στον οποίο δε βρήκε πυκνή ατμόσφαιρα διοξειδίου του άνθρακα. Αυτό σημαίνει πως δεν είναι σαν την Αφροδίτη, σε αντίθεση με όσα πιστεύαμε παλαιότερα. Όμως, αυτές οι παρατηρήσεις δεν απέκλεισαν την παρουσία υδρατμών ή οξυγόνου, που παράγεται από τη χημική του διάσπαση.
Όπως εξήγησε η ομάδα στην εργασία της, «η διατήρηση των ατμοσφαιρικών υδρατμών θα απαιτούσε μια σημερινή πηγή νερού, όπως η ηφαιστειακή απαγωγή αερίων».
Για να διερευνήσουν αυτή την πιθανότητα και να εκτιμήσουν το πιθανούς ρυθμούς απαγωγής αερίων στους πλανήτες του TRAPPIST-1, η ομάδα ανέπτυξε ένα θεωρητικό μοντέλο απαγωγής αερίων, βασισμένο στους βραχώδεις πλανήτες το δικούς μας πλανητικού συστήματος, όπως η Αφροδίτη, ο Ερμής, ο Άρης και φυσικά η Γη. Στη συνέχεια εφάρμοσαν φίλτρα με βάση τις παρατηρήσεις του συστήματος, ώστε να περιορίσουν πιθανά σενάρια.
Σύμφωνα με τα παραπάνω οι ρυθμοί απαγωγής αερίων και των επτά πλανητών, ήταν μεταξύ 0.03 και 8 φορές μεγαλύτεροι από αυτούς στη Γη. Ταυτόχρονα, η ταχύτητα με την οποία κινείται το μάγμα στο εσωτερικό των πλανητών, ήταν παρόμοιο με αυτό του Άρη. Ο Άρης, αν και έχει μάγμα κάτω από την επιφάνειά του, θεωρείται ηφαιστειακά νεκρός και κάτι αντίστοιχο φαίνεται να ισχύει και για τους πλανήτες του TRAPPIST-1.
«Τα αποτελέσματα του μοντέλου μας για τους ρυθμούς τοποθέτησης μάγματος δείχνουν επίσης ότι οι πλανήτες TRAPPIST-1 είναι επί του παρόντος πιο πιθανό να έχουν χαμηλή έως καθόλου ηφαιστειακή δραστηριότητα», γράφουν οι ερευνητές στην εργασία τους.
«Τα αποτελέσματά μας δείχνουν ότι οι ρυθμοί απαγωγής νερού στους πλανήτες TRAPPIST-1 είναι πιο πιθανό να είναι χαμηλότεροι από αυτούς της Γης, αλλά το εύλογο εύρος περιλαμβάνει επίσης ρυθμούς απαγωγής που είναι μια τάξη μεγέθους υψηλότεροι από αυτούς της Γης».
Όμως, οι παρατηρήσεις δείχνουν πως οι πλανήτες του συστήματος TRAPPIST-1, έχουν ξηρούς μανδύες, παρόμοιους με αυτούς της Γης. Όμως το νερό αποτελεί μέχρι και το 1% της μάζας τους.
«Τα αποτελέσματά μας δείχνουν ότι οι ξηρότεροι μανδύες προτιμώνται εντός του ευρύτερου διερευνημένου εύρους περιεκτικότητας σε νερό του μανδύα», εξηγεί η ομάδα .
«Αυτό προκύπτει λόγω της υπόθεσής μας ότι οι πλανήτες TRAPPIST-1 έχουν γήινα εσωτερικά με περιεκτικότητα σε νερό του μανδύα που παραμένει κάτω από το 1% κατά βάρος ανώτατο όριο καθ’ όλη τη διάρκεια της ηλικίας των 5,4 δισεκατομμυρίων ετών του συστήματος TRAPPIST-1. Η προτίμηση για χαμηλότερες τιμές H2O στο μανδύα είναι πιο συνεπής με την περιεκτικότητα σε νερό του μανδύα της Γης».
Ρόβερ της NASA είδε ψηλά στον μουντό ουρανό. Αυτό που είδε δεν ήταν αστέρι όμως…
Για να έχουμε μια σύγκριση με τη Γη, η επιφάνεια εδώ καλύπτεται με 70% νερό, που αποτελεί μόνο το 0.02% της συνολικής μάζας του πλανήτη. Αυτό σημαίνει πως οι πλανήτες του TRAPPIST-1 έχουν περισσότερο νερό ενώ αυτοί που είναι στη κατοικήσιμη ζώνη, είναι ηφαιστειακά ανενεργοί και έχουν διάφορος βαθμούς νερού, από υδάτινους κόσμους και άγονους βραχώδεις κόσμους, μέχρι πλανήτες σα τη Γη, με μεγάλους ωκεανούς.
Βέβαια τα ερωτήματα γύρω από το TRAPPIST-1 πλανητικό σύστημα, μόλις πολλαπλασιάστηκαν. Μένει να δούμε αν πρόκειται για κατοικήσιμους πλανήτες, τώρα που γνωρίζουμε πως έχουν αφθονία νερού. Θα πρέπει να δούμε τις συνθήκες στις επιφάνειές τους, τις ατμόσφαιρές τους και φυσικά να ελέγξουμε για βιοϋπογραφές, ώστε να δούμε αν έχουν ζωή.
Τώρα με το James Webb μπορούμε να τα δούμε όλα αυτά, όμως αυτές ήταν οι πρώτες παρατηρήσεις μας, που σίγουρα είναι πολύ ενθαρρυντικές. Οι αστρονόμοι ελπίζουν πως στις επόμενες παρατηρήσεις θα μπορέσουμε να προσδιορίσουμε την κατοικησιμότητα του συστήματος, που σε συμπαντικά μεγέθη, είναι πάρα πολύ κοντά μας.
Τα ευρήματά τους αναφέρθηκαν σε μια προδημοσίευση που είναι διαθέσιμη στο arXiv.
Ακολουθήστε το Techmaniacs.gr στο Google News για να διαβάζετε πρώτοι όλα τα τεχνολογικά νέα. Ένας ακόμα τρόπος να μαθαίνετε τα πάντα πρώτοι είναι να προσθέσετε το Techmaniacs.gr στον RSS feeder σας χρησιμοποιώντας τον σύνδεσμο: https://techmaniacs.gr/feed/.
