Τι είδε το διαστημόπλοιο Galileo της NASA καθώς βυθιζόταν στον Δία

Μπορεί τα τηλεσκόπιά μας να έχουν γίνει τρομερά δυνατά τον τελευταίο αιώνα, όμως δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από το να βλέπουμε έναν πλανήτη από την κοντά, μέσω ενός διαστημοπλοίου που τον πλησιάζει πολύ κοντά. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν το Galileo που πήγε στο Δία.

Το 1979, το 1980 και το 1981, η ανθρωπότητα είδε για πρώτη φορά τον Δία από κοντά, καθώς τα Pioneer 10, Pioneer 11, Voyager 1 και Voyager 2 πέταξαν δίπλα από τον αέριο γίγαντα. Ενώ οι ματιές του πλανήτη ήταν δελεαστικές, τον Οκτώβριο του 1989, η NASA εκτόξευσε τον ανιχνευτή Galileo, το πρώτο διαστημόπλοιο με αποστολή αφιερωμένη στη μελέτη του Δία.

Το διαστημόπλοιο για να φτάσει στον Δία, έπρεπε να πάρει μια ώθηση από το βαρυτικό πεδίο της Αφροδίτης, στέλνοντάς μας στη φωτογραφίες που τράβηξε από τα νέφη της!

Το Galileo έφτασε τελικά στον Δία το 1995 και έγινε το πρώτο διαστημόπλοιο που τέθηκε σε τροχιά γύρω από έναν πλανήτη στο εξωτερικό του Ηλιακού Συστήματος. Αμέσως ξεκίνησε τη μελέτη του Δία, της μαγνητόσφαιράς του και φυσικά των φεγγαριών του.

«Η κύρια αποστολή περιελάβανε μια 23μηνη περιήγηση στο σύστημα του Δία, σε 11 τροχιές, συμπεριλαμβανομένων 10 στενών επαφών με τα κύρια φεγγάρια του Δία», εξηγεί η NASA .

«Παρόλο που η κύρια αποστολή ολοκληρώθηκε τον Δεκέμβριο του 1997, η αποστολή παρατάθηκε τρεις φορές. Το Galileo είχε 35 συναντήσεις με τα κύρια φεγγάρια του Δία – 11 με την Ευρώπη, οκτώ με την Καλλιστώ, οκτώ με τον Γανυμήδη, επτά με την Ιώ και μία με την Αμάλθεια».

Μας έστειλε πίσω τις πρώτες λεπτομερείς φωτογραφίες και τις παρατηρήσεις των φεγγαριών του πλανήτη. Μέσα σε αυτά είδαμε την έντονη ηφαιστειακή δραστηριότητα στην Ιώ και τα σημάδια ενός υγρού ωκεανού κάτω από την επιφάνεια της Ευρώπης, όπως επίσης και το μαγνητικό πεδίο γύρω από τον Γανυμήδη.

Εκτός από τις προγραμματισμένες πτυχές της αποστολής, το διαστημόπλοιο έγινε το πρώτο (και μοναδικό) διαστημόπλοιο που παρακολούθησε έναν κομήτη να χτυπά τον πλανήτη, καθώς ο κομήτης Shoemaker-Levy 9 προσέκρουσε στην αθέατη πλευρά του Δία.

Όμως, ένα από τα πιο συναρπαστικά μέρη της αποστολή ήρθε στην αρχή της, όταν το Galileo έστειλε έναν σκάφος καθόδου στην ατμόσφαιρα του πλανήτη, τον Ιούλιο του 1995. Το μικρό σκάφος δεν είχε δικά του καύσιμα, οπότε ξεκίνησε μια ελεύθερη πτώση στον πλανήτη!

«Οκτώ λεπτά αργότερα, το διαστημόπλοιο σε τροχιά άρχισε να λαμβάνει δεδομένα από τον σκάφος καθόδου, το οποίο χτύπησε στην κορυφή της ατμόσφαιρας του Δία με ταχύτητα κομήτη 170.000 χιλιομέτρων την ώρα. Κατά τη διαδικασία, το σκάφος καθόδου άντεξε σε θερμοκρασίες διπλάσιες από την επιφάνεια του Ήλιου», εξηγεί η NASA, προσθέτοντας ότι ο σκάφος καθόλου επιβραδύνθηκε μέσω αεροδυναμικής πέδησης πριν αναπτύξει ένα αλεξίπτωτο και μια θερμική ασπίδα.

«Ο ανιχνευτής σε σχήμα γουόκ έπλευσε περίπου 200 χιλιόμετρα μέσα στα σύννεφα, μεταδίδοντας δεδομένα στον διαστημόπλοιο σε τροχιά σχετικά με τη ροή του ηλιακού φωτός και της θερμότητας, την πίεση, τη θερμοκρασία, τους ανέμους, τους κεραυνούς και τη σύνθεση της ατμόσφαιρας. Πενήντα οκτώ λεπτά μετά την κάθοδο, οι υψηλές θερμοκρασίες σίγησαν τους πομπούς του ανιχνευτή. Ο ανιχνευτής έστειλε δεδομένα από βάθος με πίεση 23 φορές μεγαλύτερη από τον μέσο όρο στην επιφάνεια της Γης, περισσότερο από το διπλάσιο των απαιτήσεων της αποστολής».

O Τιτάνας, το μεγαλύτερο φεγγάρι του Κρόνου έχει ατμόσφαιρα με ζωή

Αν και το σκάφος καθόλου άντεξε λιγότερο από μία ώρα μετά την ανάπτυξή του, κατάφερε να πάρει μετρήσεις από τα ατμοσφαιρικά στοιχεία εντός του πλανήτη, δίνοντάς μας τρομερά πολύτιμες πληροφορίες για τη χημική του σύσταση. Παράλληλα, μας έδωσε πολύτιμα δεδομένα για το πως οι χημικές αφθονίες του Δία, διαφέρουν από εκείνες στον Ήλιο, όπως επίσης και το πως εξελίχθηκε ο πλανήτης στις απαρχές του Ηλιακού Συστήματος.

Το ίδιο το Galileo δεν γλίτωσε από μια τελική, δραματική βύθιση στον Δία. Χάρη στα δεδομένα από το διαστημόπλοιο, μάθαμε ότι υπήρχε πιθανώς αλμυρό νερό κάτω από την επιφάνεια του παγωμένου φεγγαριού Ευρώπη. Στις 21 Σεπτεμβρίου 2003, η NASA βύθισε σκόπιμα το διαστημόπλοιο στον Δία προκειμένου να προστατεύσει την Ευρώπη από μια πιθανή σύγκρουση με τον ανιχνευτή.

«Το σημείο εισόδου του στην ατμόσφαιρα του γιγάντιου πλανήτη ήταν περίπου 1/4 μοίρας νότια του ισημερινού του Δία. Αν υπήρχαν παρατηρητές που επέπλεαν στις κορυφές των νεφών, θα έβλεπαν το Galileo να ρέει από ένα σημείο περίπου 22 μοίρες πάνω από τον τοπικό ορίζοντα», εξηγεί η NASA . «Η ροή προς τα μέσα θα μπορούσε επίσης να περιγραφεί ως κραυγή εισόδου, καθώς η ταχύτητα του σκάφους σε σχέση με αυτούς τους παρατηρητές θα ήταν 48,2 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο. Αυτό ισοδυναμεί με το ταξίδι από το Λος Άντζελες στη Νέα Υόρκη σε 82 δευτερόλεπτα».

Ακολουθήστε το Techmaniacs.gr στο Google News για να διαβάζετε πρώτοι όλα τα τεχνολογικά νέα. Ένας ακόμα τρόπος να μαθαίνετε τα πάντα πρώτοι είναι να προσθέσετε το Techmaniacs.gr στον RSS feeder σας χρησιμοποιώντας τον σύνδεσμο: https://techmaniacs.gr/feed/.