Την Τρίτη οι επιστήμονες που ασχολούνται με την προστασία του στρώματος του όζοντος δήλωσαν πως οι προσπάθειες για την προστασία του σημείωσαν τεράστια παγκόσμια επιτυχία. Αυτό γιατί τα επιβλαβή αέρια στην ατμόσφαιρα, που δημιουργούν την τρύπα του όζοντος, μειώνονται ταχύτερα από το αναμενόμενο.
Το Πρωτόκολλο του Μόντρεαλ που υπογράφηκε το 1987 αποσκοπούσε στη σταδιακή κατάργηση των ουσιών που καταστρέφουν το όζον που βρίσκονται κυρίως στην ψύξη, τον κλιματισμό και τα σπρέι αεροζόλ.
Μια μελέτη διαπίστωσε πως τα ατμοσφαιρικά επίπεδα υδροχλωροφθορανθράκων (HCFC), των επιβλαβών αερίων που ευθύνονται για τις τρύπες στο στρώμα του όζοντος, κορυφώθηκαν το 2021, πέντε χρόνια νωρίτερα από τις προηγούμενες προβλέψεις.
“Αυτή ήταν μια τεράστια παγκόσμια επιτυχία. Βλέπουμε ότι τα πράγματα πηγαίνουν προς τη σωστή κατεύθυνση”, δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, Luke Western από το Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ του Ηνωμένου Βασιλείου.
Τα χημικά CFC καταργήθηκαν σταδιακά μέχρι το 2010, στην προσπάθεια της προστασίας του στρώματος του όζοντος. Πρόκειται για την ασπίδα της ατμόσφαιρας από τα επιβλαβή επίπεδα υπεριώδους ακτινοβολίας από τον Ήλιο.
Ο Western απέδωσε την απότομη πτώση των HCFC στην αποτελεσματικότητα του Πρωτοκόλλου του Μόντρεαλ, καθώς και στους αυστηρότερους εθνικούς κανονισμούς, που είχε αλλαγές και στην βιομηχανία, λόγω της απαγόρευσης αυτών των ρύπων.
“Όσον αφορά την περιβαλλοντική πολιτική, υπάρχει κάποια αισιοδοξία ότι αυτές οι περιβαλλοντικές συνθήκες μπορούν να λειτουργήσουν εάν θεσπιστούν σωστά και ακολουθηθούν σωστά”, δήλωσε ο Western.
Τόσο οι CFC όσο και οι HCFC, είναι ισχυρά αέρια του θερμοκηπίου, πράγμα που σημαίνει πως η μείωσή τους συμβάλει δραματικά στην καταπολέμηση της υπερθέρμανσης του πλανήτη.
Οι CFC μπορούν να διαρκέσουν στην ατμόσφαιρα για εκατοντάδες χρόνια, ενώ οι HCFC έχουν διάρκεια ζωής περίπου δύο δεκαετίες, είπε ο Western.
Ακόμα και αν σταματήσει εντελώς η χρήση τους, θα χρειαστεί αρκετός καιρός μέχρι να επανέλθει η ατμόσφαιρα και να σταματήσουν να επηρεάζουν το όζον.
Το Περιβαλλοντικό Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών το 2023 υπολόγισε ότι θα μπορούσαν να χρειαστούν τέσσερις δεκαετίες για να ανακάμψει η στιβάδα του όζοντος σε επίπεδα προτού ανιχνευθεί για πρώτη φορά η τρύπα τη δεκαετία του 1980.
Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature Climate Change.
