Επιστήμονες στην Ιαπωνία ανέπτυξαν ένα νέο είδος πλαστικού το οποίο παρουσιάζει μια απροσδόκητη αντίδραση στο θαλασσινό νερό και θα μπορούσε να έχει πολύ σημαντικές χρήσεις.
Πιο συγκεκριμένα μια ομάδα επιστημόνων στην Ιαπωνία δημιούργησε μια νέα μορφή πλαστικού με τη σπάνια ικανότητα να διαλύεται πλήρως στο αλμυρό νερό, προσφέροντας σημαντική πρόοδο στην αντιμετώπιση της παγκόσμιας κρίσης πλαστικής ρύπανσης. Τα περισσότερα παραδοσιακά πλαστικά είναι κατασκευασμένα με ισχυρούς ομοιοπολικούς δεσμούς, οι οποίοι είναι εξαιρετικά δύσκολο να διασπαστούν. Μόλις απελευθερωθούν στα φυσικά οικοσυστήματα, μπορούν να επιμείνουν για δεκαετίες ή και αιώνες και διασπώνται σταδιακά σε μικροπλαστικά που μολύνουν τα αποθέματα νερού.
Για το λόγο αυτό ερευνητές με επικεφαλής τον Takuzo Aida στο RIKEN Centre for Emergent Matter Science (CEMS) ανέπτυξαν ένα ριζικά διαφορετικό είδος πλαστικού, το οποίο δεν βασίζεται σε μόνιμους δεσμούς αλλά σε αναστρέψιμες αλληλεπιδράσεις. Αυτά τα υπερμοριακά πλαστικά χρησιμοποιούν ιοντικά μονομερή για να σχηματίσουν δομές που συγκρατούνται μεταξύ τους από γέφυρες άλατος αντί για συμβατικές ομοιοπολικές αλυσίδες. Αυτό επιτρέπει στο υλικό να είναι ανθεκτικό και εύκαμπτο κατά τη χρήση, αλλά εύκολα διαλυτό στο θαλασσινό νερό, διασπώντας σε μη τοξικές ενώσεις που μεταβολίζονται από βακτήρια.
Μια σημαντική ανακάλυψη στην έρευνα ήρθε όταν η ομάδα ανάμειξε τα δύο μονομερή σε νερό και παρατήρησε έναν απροσδόκητο διαχωρισμό σε δύο υγρές φάσεις. Το ένα ήταν ένα παχύ, παχύρρευστο στρώμα πλούσιο σε δομικές διασυνδεδεμένες γέφυρες αλατιού, ενώ το άλλο ήταν ένα υδαρές στρώμα κορεσμένο με ιόντα άλατος που αποβλήθηκαν κατά τη διάρκεια της αντίδρασης. Όταν παρέλειψαν το βήμα αφαλάτωσης και στέγνωσαν το πλήρες μείγμα, το αποτέλεσμα ήταν ένα εύθραυστο, κρυσταλλικό στερεό αλλά ακατάλληλο για οποιαδήποτε πρακτική εφαρμογή. Η αφαλάτωση αποδείχθηκε ότι ήταν μια κρίσιμη φάση στο σχηματισμό του πλαστικού, αποδίδοντας μια εύκαμπτη, ανθεκτική ουσία που θα μπορούσε να αντέξει τη μηχανική χρήση μέχρι να συναντήσει το αλμυρό νερό.
Πως το πιο κοινό αναλγητικό φάρμακο μπορεί να προκαλέσει επικίνδυνη συμπεριφορά
Με μια διαδικασία γρήγορης διάσπασης από αυτό το υπερμοριακό υλικό θα μπορούσαν να κατασκευαστούν είδη όπως δίχτυα ψαρέματος, θαλάσσιες συσκευασίες, παράκτια εμπορευματοκιβώτια μίας χρήσης. Μόλις απορριφθούν στον ωκεανό, αυτά τα προϊόντα δεν θα συμβάλλουν πλέον στη συσσώρευση αποβλήτων καθώς θα διαλύονταν φυσικά και με ασφάλεια, μειώνοντας σημαντικά τον όγκο των θαλάσσιων μικροπλαστικών. Η έρευνα αυτή παρέχει ένα πρακτικό βήμα προς τη μείωση του περιβαλλοντικού αποτυπώματος της απαραίτητης χρήσης πλαστικού, χωρίς συμβιβασμούς στη λειτουργικότητα ή την αντοχή.
Ακολουθήστε το Techmaniacs.gr στο Google News για να διαβάζετε πρώτοι όλα τα τεχνολογικά νέα. Ένας ακόμα τρόπος να μαθαίνετε τα πάντα πρώτοι είναι να προσθέσετε το Techmaniacs.gr στον RSS feeder σας χρησιμοποιώντας τον σύνδεσμο: https://techmaniacs.gr/feed/.
