Οι κινήσεις των πλανητών στο ηλιακό μας σύστημα είναι δύσκολο να κατανοηθούν ακόμη και πριν μάθουμε για την περίπτωση της σκοτεινής ύλης, η οποία φαίνεται να κρατά τους πλανήτες κοντά και να τους περιστρέφει. Ένα ερώτημα που απασχολεί έντονα όσον αφορά τις τροχιές των πλανητών είναι γιατί οι πλανήτες απομακρύνονται από τον Ήλιο δεδομένης της ισχυρής βαρυτικής έλξης του Ηλίου.
Η Γη για παράδειγμα απομακρύνεται από τον Ήλιο με ρυθμό 1.5 εκατοστών ανά έτος. Αρχικά θα πρέπει να επισημάνουμε ότι οι πλανήτες δεν εκσφενδονίζονται από τη σκοτεινή ενέργεια. Η διαστολή του σύμπαντος επηρεάζει μόνο περιοχές που δεν συνδέονται μεταξύ τους με άλλες δυνάμεις. Έτσι η διαστολή του σύμπαντος δεν επηρεάζει την απόσταση μεταξύ των αντικειμένων στο Ηλιακό σύστημα καθώς αυτά συγκρατιούνται μεταξύ τους από τη δύναμη της βαρύτητας.
Από την άλλη πλευρά, αντικείμενα που δεν συνδέονται μεταξύ τους ως προς τη βαρύτητα, για παράδειγμα δυο απομακρυσμένοι γαλαξίες απομακρύνονται ο ένας από τον άλλον καθώς ο χώρος μεταξύ τους διαστέλλεται.
Ο λόγος για τον οποίο οι πλανήτες απομακρύνονται από τον ήλιο έχει να κάνει με το γεγονός της πλευρικής τους κίνησης, η οποία τους αποδόθηκε καθώς σχηματίζονταν στον πρωτοπλανητικό δίσκο. Δηλαδή, ο λόγος που οι πλανήτες απομακρύνονται από τον Ήλιο είναι επειδή με κάποιο τρόπο επιταχύνονται; Η απάντηση είναι και εδώ όχι.
Καθώς ο Ήλιος μετατρέπει το υδρογόνο σε ήλιο μέσω πυρηνικής σύντηξης, παρατηρείται μείωση της μάζας του Ήλιου και απελευθέρωση ενέργειας μέσω ηλεκτρομαγνητικής και σωματιδιακής ακτινοβολίας. Η συνεχής, σταθερή απώλεια μάζας από τον Ήλιο έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση της βαρυτικής έλξης και τη διαστολή των τροχιών των πλανητών εξηγούν οι αστρονόμοι.
Ακολουθήστε το Techmaniacs.gr στο Google News για να διαβάζετε πρώτοι όλα τα τεχνολογικά νέα. Ένας ακόμα τρόπος να μαθαίνετε τα πάντα πρώτοι είναι να προσθέσετε το Techmaniacs.gr στον RSS feeder σας χρησιμοποιώντας τον σύνδεσμο: https://techmaniacs.gr/feed/.
Λογικοτατο. Αντιθετα, η μαζα των Δια και Κρονου αυξανεται συν τω χρονω καθως ειναι κρυοι κοσμοι και το βαρυτικο τους πεδιο ειναι τετοιο που αποτρεπει τα ατομα υδρογονου να δραπετεύσουν και καθως η αποσταση απο τον ηλιο ειναι τοσο μεγάλη, ο ηλιακος άνεμος δεν εχει την παραμικρη επιδραση στις ατμοσφαιρες των δυο αυτων αέριων γιγαντων, το αντιθετο μάλιστα, αφου τα μαγνητικα αυτα πεδια εκτρεπουν τα σωματίδια του ηλιακου ανεμου στους πολους αυτων των πλανητών, συνεισφεροντας με αυτο τον τρόπο στην συσσωρευση τονων υδρογονου ανα δευτερολεπτο κσθως πρακτικα ο ηλιακος άνεμος δεν ειναι τιποτε περισσότερο η λιγοτερο απο μονοατομικους στην πλειοψηφια τους πυρηνες υδρογονου με την μορφη πλασματος, δηλαδη χωρις την στοιβαδα ηλεκτρονιου που διαθετει το κανονικο ατομο. Με αυτο τον τροπο, αφενος αυξανει η μάζα αυτών των δυο γιγαντων, οπως και με τη συνεχή συλλογη διαστρικης σκονης και μετεωριτων, εννοειται. Αλλά συμβαίνει επισης και ενα αλλο παραδοξο συμβαν στους πολους των γιγαντων : Η αλληλεπιδραση του ηλιακου ανεμου με το μαγνητικο τους πεδιο, εχει υπολογιστει οτι παράγει επισης και αξιολογη ποσοτητα σωματιδιων αντιύλης στο μετρο των μερικων κιλων την ημερα οσον αφορα τουλαχιστον στην περιπτωση του Δια, και των δεκαδων γραμμαριων στην περιπτωση του κρονου. Ισως στο εγγυς μελλον, γινει εφικτή η συλλογη κλασματος ποσοτητων αυτης της αντιυλης, προκειμενου να καταφερουμε τελικα να φτασουμε στην αποστολη διαστρικων σκαφων σε κοντινα συστηματα, οπως πχ στο Αλφα του Κενταυρου!! Και που ξερει τι μπορει να ανακαλυψουμε, πιθανοτατα ισως τα απομειναρια παλαιοτερων αποστολων μιας ανθρωπότητας που εδρασε στο δ οι αστρικο χωρο την περίοδο της Ατλαντίδας η της λεμουριας αφηνοντας πισω μόνο απομακρες αναμνησεις μιας Χρυσης Εποχης και ενος τραγικου τελους!
Πολύ ωραία εξήγηση και γνώση η ανάπτυξη αυτή
Ναι οντως, τα αρθρα του ειναι ακρως διαφωτιστικα. Μαλιστα εχει υπολογιστει οτι ο ηλιος μετατρεπει κατι χιλιαδες τονους υδρογονο το δευτερολεπτο σε ενέργεια, και ολη αυτη η απωλεια μαζας αν και μιδαμινη σε σχεση με την συνολική μαζα του ηλιου προκαλει μια επίσης απειροελαχιστη μειωση του βαρυτικου πεδίου του, όπου, παντα σε συνδιασμο με την πιεση που ασκει ο ηλιακός ανεμος, αλλά ακιμη και με την εξισου απειροελαχιστη πιεση του ιδιου του φωτος, προκαλει μια ανεπαίσθητη απομακρυνση των πλανητών, που ωστοσο δεν ειναι αρκετη ωστε να απομακρυνθουν αρκετα απο την τρεχουσα θεση τους. Φερειπειν, σε ενα δις χρονια απο τωρα, η γη θα εχει απομακρυνθει κατα περιπου 150 χιλιαδες χιλιόμετρα απο την τρεχουσα θεση της, ομως η ακτινα του ηλιου θα εχει μεγαλωσει αντιστοιχα μερικα εκατομμυρια χιλιομετρα οποτε ο δισκος του θα φαινεται ακομη μεγαλυτερος στον ουρανό, και η φωτεινότητα του θαχει αυξηθει κατα 10%, οποτε θα διακοπει λογω της υπερβολικής πλεον θερμοκρασίας ο κυκλος του ανθρακα, και το πιθανότερο ειναι να επελθει και το τελος της ζωης στη γη οπως την ξερουμε, μην πούμε κι εντελως. Προκειμενου να γλυτωσει ο πλανήτης μας απο ενα τετοιο τελος, θαπρεπε να μετακινηθει σε υπερδιπλασια τροχια απο την σημερινη. Βεβαια, το μονο που είναι σχεδον σιγουρο, ειναι οτι ποτε δεν θα υπαρξει άνθρωπος που θα σταθει μαρτυρας ολων αυτων των γεγονοτων, αφου είναι πλέον περαν απο σιγουρο πως το τέλος της ανθρωπότητας θαρθει πολυ πριν απο αυτη την μεταβατικη περιοδο απο την γη που γνωριζουμε, στην νεα αφροδιτη που θα προκυψει απο την συνεχη διαστολη του ηλιου προς την καταστροφικη πορεία του ως κοκκινος γίγαντας. Παρεκτος αν ως τοτε καποιοι από μας, καταφερουν να διασχισουν το διαστρικο κενο και να φτασουν στα κοντινα αστέρια, η να μετακινήσουν τον πλανητη μας περαν της τροχιας του Αρη.