Η αλήθεια είναι πως ο Satoshi Nakamoto έκανε μια πολύ καλή δουλειά. Για την ακρίβεια, μια εξαιρετική δουλειά.
Στο blockchain.
Όχι στο Bitcoin, αν θέλουμε να συνεχίζουμε να το αποκαλούμε ένα αποκεντροποιημένο νόμισμα.
Το bitcoin, το πρώτο πραγματικά ψηφιακό νόμισμα το οποίο δεν ελέγχεται από καμία αρχή και κεντρική εξουσία, βασίζεται στην τεχνολογία του blockchain. Το blockchain επρόκειτο για μια καινοτόμα τεχνολογία, μια δομή δεδομένων στην ουσία, όπου μπορούν να αποθηκεύονται δεδομένα. Στη προκειμένη περίπτωση, οι συναλλαγές οι οποίες έχουν πραγματοποιηθεί μεταξύ των μελών του δικτύου. Για να μπορέσουν όμως να επικυρωθούν αυτές οι συναλλαγές το Bitcoin επιστρατεύει μια μέθοδο η οποία ονομάζεται proof-of-work (PoW).
Η αρχή του Proof of Work
Η PoW είναι μια διαδικασία-τέχνασμα το οποίο προϋπάρχει του Bitcoin καθώς κάνει την πρώτη του εμφάνιση σε ένα άρθρο του 1993 από τους Cynthia Dwork και Moni Naor ενώ η ορολογία έρχεται στο προσκήνιο σε μία ακαδημαϊκή εργασία των Markus Jakobsson και Ari Juels.
Εν τάχει, η PoW είναι αυτοεπεξηγηματική αν κάποιος σκεφτεί λιγάκι την ονομασία της, καθώς ζητά από το χρήστη (ψηφιακό σύστημα ή έλλογο ον) να δώσει κάποια απόδειξη της δουλειάς του, συνήθως κύκλους επεξεργαστή για κάποιο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα ενώ εφαρμόστηκε αρχικά ως μέτρο αντιμετώπισης επιθέσεων denial-of-service (διαβάστε περισσότερα εδώ για την PoW).
Στην περίπτωση του bitcoin, η εφαρμογή του PoW παίρνει μια κάπως διαφορετική μορφή. Ουσιαστικά για να επικυρωθεί οποιαδήποτε συναλλαγή εντός του δικτύου του blockchain πρέπει να επιβεβαιωθεί από τους συνδεδεμένους σε αυτό κόμβους, τους λεγόμενους miners, οι οποίοι καλούνται να επιλύσουν κάποιο μαθηματικό πρόβλημα έτσι ώστε να επιβεβαιώσουν κρυπτογραφικά την μοναδικότητα της συναλλαγής.
Η εφαρμογή όμως του PoW στην περίπτωση του bitcoin είναι και αυτή η οποία κάνει το σύστημα να χολαίνει. Όπως αποκαλύπτεται προκύπτουν αρκετά προβλήματα:
- Πρώτα απ ‘όλα, η PoW είναι μια εξαιρετικά αναποτελεσματική διαδικασία εξαιτίας της τεράστιας ποσότητας ενέργειας που καταναλώνει.
- Οι άνθρωποι και οι οργανώσεις που μπορούν να αντέξουν οικονομικά τα ταχύτερα και πιο ισχυρά ASIC (ειδικοί υπολογιστές για mining) συνήθως έχουν περισσότερες πιθανότητες εξόρυξης από τους άλλους.
- Ως αποτέλεσμα αυτού, το bitcoin δεν είναι τόσο αποκεντρωμένο όσο θέλει να είναι.
Ας δούμε ένα διάγραμμα το οποίο μας κάνει ξεκάθαρη την εικόνα σχετικά με την εξόρυξη bitcoin:
Όπως χαρακτηριστικά μπορείτε να δείτε, περίπου το 65% του hashrate (ο ρυθμός με τον οποίο εξορύσσεται το κρυπτονόμισμα) διαρείται σε 5 μονάχα συνασπισμούς εξόρυξης (mining pools).
Θεωρητικά, με μία σύμπραξη αυτών των συνασπισμών κάλιστα θα μπορούσε να εκτελεστεί η επίθεση του 51% η οποία ουσιαστικά δίνει τον έλεγχο του αποκεντρωμένου δικτύου σε μια οντότητα.
Συμπερασματικά, όσο καλό και να φαντάζει το όραμα ενός αποκεντρωμένου νομίσματος πάντα υπάρχει τρόπος, δεδομένης της κατάστασης, να συγκεντρωθεί η δύναμη επηρεασμού του νομίσματος στα χέρια μιας οντότητας. Για να λυθεί η προκειμένη θεωρητική απειλή, δίκτυα όπως αυτό του Ethereum, δοκιμάζουν ένα άλλο τέχνασμα. Αυτό του Proof of Stake.
Ακολουθήστε το Techmaniacs.gr στο Google News για να διαβάζετε πρώτοι όλα τα τεχνολογικά νέα. Ένας ακόμα τρόπος να μαθαίνετε τα πάντα πρώτοι είναι να προσθέσετε το Techmaniacs.gr στον RSS feeder σας χρησιμοποιώντας τον σύνδεσμο: https://techmaniacs.gr/feed/.
