Αρχαίοι ιοί που μόλυναν σπονδυλωτά πριν από εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια φαίνεται ότι έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη των εγκεφάλων και των σωμάτων μας, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε την Πέμπτη.
Η έρευνα, εξέτασε την προέλευση της μυελίνης, ενός στρώματος λιπώδους ιστού που σχηματίζεται γύρω από τα νεύρα και επιτρέπει στα ηλεκτρικά ερεθίσματα να ταξιδεύουν ταχύτερα.
Σύμφωνα με τους συγγραφείς, μια αλληλουχία γονιδίων που αποκτήθηκε από ρετροϊούς -ιούς που εισβάλλουν στο DNA του ξενιστή τους, είναι ζωτικής σημασίας για την παραγωγή μυελίνης και ο κώδικας αυτός βρίσκεται πλέον στα σύγχρονα θηλαστικά, τα αμφίβια και τα ψάρια.
Μια ομάδα με επικεφαλής τον Tanay Ghosh, βιολόγο και γενετιστή, έψαξε σε βάσεις δεδομένων γονιδιώματος για να προσπαθήσει να ανακαλύψει τη γενετική που πιθανώς σχετίζεται με τα κύτταρα που παράγουν μυελίνη.
Συγκεκριμένα, ενδιαφερόταν να εξερευνήσει μυστηριώδεις περιοχές του γονιδιώματος που δεν έχουν προφανή λειτουργία και κάποτε απορρίπτονταν ως άχρηστες, αλλά τώρα αναγνωρίζεται ότι έχουν εξελικτική σημασία.
Η αναζήτηση του Ghosh κατέληξε σε μια συγκεκριμένη αλληλουχία που προέρχεται από έναν ενδογενή ρετροϊό, ο οποίος κρύβεται εδώ και καιρό στα γονίδιά μας, και την οποία η ομάδα ονόμασε RetroMyelin.
Για να ελέγξουν το εύρημά τους, οι ερευνητές πραγματοποίησαν πειράματα στα οποία μείωσαν την αλληλουχία RetroMyelin σε κύτταρα αρουραίων και διαπίστωσαν ότι δεν παρήγαγαν πλέον μια βασική πρωτεΐνη που απαιτείται για τον σχηματισμό μυελίνης.
Στη συνέχεια, αναζήτησαν αλληλουχίες που μοιάζουν με το RetroMyelin στα γονιδιώματα άλλων ειδών, βρίσκοντας παρόμοιο κώδικα σε σπονδυλωτά με σαγόνια, θηλαστικά, πτηνά, ψάρια, ερπετά και αμφίβια αλλά όχι σε σπονδυλωτά χωρίς σαγόνια ή ασπόνδυλα.
Σε διάφορα σημεία της ιστορίας οι ρετροϊοί εισήλθαν στα γονιδιώματα και ενσωματώθηκαν στα αναπαραγωγικά κύτταρα των ειδών, επιτρέποντας τη μεταβίβασή τους στις μελλοντικές γενιές.
